نمونه ترجمه تخصصی روانشناسی درباره ترس از ابتلا به کرونا پس از شروع فعالیت های اجتماعی

ترس از ابتلا به کرونا پس از شروع فعالیت های اجتماعی

ترس از ابتلا به کرونا می¬تواند بعنوان یک شاخص پیشگیری کننده از شیوع این اپیدمی باشد. هرچند ترس عبارت مناسبی نمی باشد و ممکن است القا منفی به فرد داشته باشد و باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن فرد گردد. اما ترس مي تواند بعنوان شاخص درک از خطر افراد و نیز میزان رعایت اصول بهداشتی یا تاثیرگذاری در این رابطه موثر باشد(1). شیوع در حال رشد کرونا ویروس-2019 سلامت عمومی جهان را به چالش کشیده و منجر به ترس بیمارگونه¬ای از مبتلا شدن به آن در افراد مختلف شده است (2). یکی از انواع ترس های افراد ترس از بیمارشدن است (3). افرادی که ترس از بیمار شدن دارند، مداوم تصور می کنند که هر چیزی ممکن است باعث بیماری آنان شود و به همین دلیل به طور مداوم به پزشک مراجعه می کنند. همچنین زمانی که فرد تصور کند یک بیماری خودش، اطرافیان، اعضای خانواده و دوستانش را تهدید می کند، ترس او از ابتلا به آن بیماری بیشتر می شود به دنبال افزایش ترس از بیماری استرس فرد بیشتر شده و متعاقبا فرد زندگی با کیفیت کمتری را تجربه خواهد کرد (4). ترس از بیمار شدن یکی از آزاردهنده ترین وسواس هاست (5)که باعث نگرانی شدید و رفتارهای کنترلگرایانه و محدودکننده نسبت به خود و اطرافیان می گردد. این روزها بحث بیماری ناشی از کرونا ویروس موجی از نگرانی و ترس را در سراسر جهان به ویژه ایران ایجاد کرده است و اثرات روانشناختی منفی بر سلامت عموم مردم گذاشته است و باعث اختلال در بسیاری از فعالیت های افراد از جمله تجارت و سفر در سراسر دنیا شده است (6). کرونا ویروس که از سوی سازمان بهداشت جهانی با نام کووید-19 (یا SARSCoV-2) شناخته شده است (7)، که در دسامبر سال 2019در ووهان چین آغاز شد و از آنجا به سایرکشورها، سرایت پیدا کرد. شایع ترین علائم بالینی کرونا ویروس،شامل تب ،سرفه و علائم غیراختصاصی آن شامل تنگی نفس ،سردرد ، درد عضلانی و خستگی است (8). استرس واکنش بدن در برابر هر تغییر و چالشی در زندگی است. گاهی استرس بدون تسکین ادمه می یابد و باعث فشار روی افراد می شود. این فشار سلامت فرد را هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی تحت تاثیر خود قرار می دهد (9). در صورتی که یک بیماری مثل کووید-19 ناشناخته و همه گیر باشد، ترس و اضطراب یک واکنش طبیعی است. اگرترس و اضطراب در افراد به میزان کنترل شده وجود داشته باشد باعث بهبود رفتارهای ایمن در فرد میشود و خطر ابتلا به ویروس کاهش می یابد اما اگر شدید و طولانی باشد علاوه بر اثرات مخربی که در سطح زندگی فرد ایجاد میکند مي تواند روي سيستم ايمني تاثير منفي داشته باشد و بدن را در برابر بيماري ها تضعيف كند.گاهي نيز اضطراب باعث رفتارهاي ناكارآمد مي شود (10).