ترجمه تخصصی پزشکی

آنتراکوز به پنوموکونيوز ناشى از گرد و غبار زغال اطلاق مى‌شود.(24) لغت آنتراکوتیک برای توصیف ذرات زغال و دیگر پیگمان های سیاه رنگی که کربن جز اصلی آن است به کار می رود.(25،26) ذرات زغال در زمینه ی بیماری های شغلی و یا آلودگی هوا با رسوب در مخاط و زیرمخاط در برونکوسکوپی به شکل ضایعات سیاه رنگ با نمای برونش طبیعی یا تغییرشکل یافته که شکنندگی بالایی نیز دارند در کارگران معادن زغال سنگ و کمتر شهرنشینان، مشاهده می شود.(25،26) این بیماری علاوه بر کارگران زغال سنگ می تواند در کارگران صنایع وابسته نیز دیده شود.(25) در واقع تماس شغلی با ذرات کربن ، سیلیس و کوارتز عامل شناخته شده ای برای ایجاد آنتراکوز ریه می باشد ، با این حال مواردی بدون هیچ سابقه شغلی نیز گزارش شده است.(28) به عبارت دیگر می توان گفت آنتراکوز در اثر تجمع کربن در ریه ها به دلیل قرارگرفتن در معرض مکرر به آلودگی هوا ، استنشاق دود و یا استنشاق ذرات گرد و غبار و زغال سنگ به وجود می آید.(29) به جز ریه، آنتراکوزیس در اندام های دیگری مانند کبد ، طحال و مری نیز گزارش شده است. آنتراکوزیس در اندام مری مهم است زیرا علائمی مانند ملانوم های بدخیم را تقلید میکند.(65،66) گاهی آنتراکوزیس ممکن است به اشتباه به عنوان سل، سرطان ریه یا پنومونی تشخیص داده شود.(71) مطالعات سیتولوژی از بافت ریه نشان داده است که آنتراکوزیس داخل برونشی و لنفادنوپاتی مدیاستین با آدنوکارسینوم اولیه ریه همزمان است پس می توان چنین نتیجه گرفت که ممکن است بین آنتراکوز و سرطان ریه ارتباط معناداری وجود داشته باشد. (75) سرطان ريه شايعترين سرطان بين مردان درسراسر جهان به شمار مي رود و بيش از 80 درصدمبتلايان به اين بيماري در فاصله پنج سال از تشخيص بيماري، جان خود را از دست مي دهند .(30،31) ژن CDH1 ، مسئول کد کردن پروتئین E-Cadherin می باشد.(133). CDH1 یک تومور ساپرسور ژن(ژن های سرکوب کننده تومور) محسوب میگردد که با بیان پروتئین کادهرین1، نقش مهمی در حفظ چسبندگی سلولی و اتصالات پایدار در بافت های نرمال دارد ،همچنین سلول های اپیتلیال را در آرایش و لایه ی طبیعی حفظ می کند.(138) دخالت E-Cadherin در سیگنالینگ نشان می دهد که این مولکول ممکن است عملکردی متفاوت داشته باشد و E-cadherin می تواند پاسخ سلولی تولید شده توسط سیگنال های خارجی را که سلول دریافت می کند تنظیم کند. به این ترتیب می تواند مهاجرت، تکثیر، آپوپتوز و تمایز سلولی را تنظیم کند.(139) از دست دادن عملکرد CDH1 به پیشرفت سرطان به وسیله افزایش تکثیر، تهاجم و یا متاستاز کمک میکند.(138) کاهش بیان E-cadherin به عنوان یکی از رویدادهای مولکولی اصلی درگیر در اختلال سیستم چسبندگی سلول به سلول، تهاجم سرطان و متاستاز است.(139)

Anthracosis is the pneumoconiosis caused by exposure to coal dust [24]. The term “anthracotic” refers to coal particles and other black pigments of which carbon is the main element [25, 26]. Coal particles, mostly in the coalmine workers and to a less extent in city dweller, are found in the background of vocational and air pollution diseases as sediment at mucosa and submucosa; and under bronchoscopy, they appear as black lesions with normal or deformed bronchus with high fragility [25, 26]. In addition to coalmine workers, the disease is found among workers in the industries related to coal [25]. In fact, occupational exposure to carbon, silicon dioxide, and quartz at work are the known causes of pulmonary anthracosis; although, there are cases without any pertinent occupation history as well [28]. In other words, anthracosis is an outcome of aggregation of carbon in the lungs after long and frequent exposure to air pollution and inhaling smock and coal dust [29]. In addition to the lungs, there are reports of anthracosis in the liver, spleen, and esophagus; the latter case should be considered as a serious disease as it demonstrates malignant melanoma [65, 66]. In some cases, an anthracosis case is misdiagnosed as tuberculosis, lung carcinoma, or pneumonia [71]. Cytology studies on pulmonary tissues have shown that inter-bronchus anthracosis and lymphadenopathy mediastinum are concurrent with the early endocardium. Thereby, there is a probably significant relationship between anthracosis and lung carcinoma [75]. Lung carcinoma is the most common type of cancer in men and more than 80% of the patients die during the first five years after diagnosis [30, 30]. CDH1 gene encodes E-Cadherin protein [133] and it is a tumor suppressor gene with a key role in preserving cellular adhesion and stable connections in normal tissues through expression of Cadherin1 protein. In addition, the gene keeps epithelium cells in their normal layer and arrangement [138]. The role of E-Cadherin in signaling indicates that the molecule can demonstrate different functions so that it can regulate the cell response to the external signals received by the cell. Therefore, it can regulate migration, proliferation, apoptosis, and cell differentiation [139]. Failure of CDH1 function facilitates progress of cancer via the increase of proliferation, invasion, and metastasis [138]. The decrease of E-cadherin expression is a main molecular event effective on the failure of inter-cell adhesion system, cancer invasion, and metastasis [139].

آنتراکوزیس در معنا، anthrac به معنی زغال سنگ یا کربن و OSIS به معنی وضعیت و حالت تعریف شده است و به پلاک های سیاه رنگ در روی مخاط برونش ها ، پارانشیم ریه و برونشیول هوایی که در برونکوسکوپی مشخص میشود، اطلاق مى‌شود (17) ، چنانچه باعث دفرمیتی و تنگی لومن برونش شود ، بیماری آنتراکوفیبروزیس یا (Bronchial Anthracofibrosis) BAF نام می گیرد (18) ، همچنین با صدمه به مخاط برونش ، باعث کاهش پاکسازی مژکی مخاطی می شود که زمینه ساز عفونت ها از جمله سل ریوی می باشد. (19) برخی از محققان پاتوفیزیولوژی برای آنتراکوز از جمله : تنگی برونش ، گره های لنفاوی بزرگ با کلسیفیکاسیون یا بدون کلسیفیکاسیون و استعداد ابتلا به سل و بدخیمی بر اساس استنشاق دود زیست توده ، گزارش کردند (34) . پلاک های آنتراکوز و تنگی و بدشکلی برونش در افراد مبتلا به COPD ( که سابقه مصرف سیگار دارند ) ، مشاهده نشده ، بنابراین در صورت تشخیص آنتراکوز در طول برونسکوپی آن بعنوان یک نوع COPD در نظر گرفته نمی شود. (35) آنتراکوز به طور عمده از برونشیول تنفسی که جزو منطقه تنفسی محسوب می‌شود شروع میشود (40) ، سرفه و تنگی نفس از شایع ترین علائم BAF و آنتراکوز در بسیاری از افراد گزارش شده است (جدول1) ، معاینه فیزیکی از ریه ها ، معمولاً خس خس سینه را نشان میدهد . (24) گاهی آنتراکوزیس ممکن است به اشتباه به عنوان سل، سرطان ریه یا پنومونی تشخیص داده شود.(71) مطالعات سیتولوژی از بافت ریه نشان داده است که آنتراکوزیس داخل برونشی و لنفادنوپاتی مدیاستین با آدنوکارسینوم اولیه ریه همزمان است پس می توان چنین نتیجه گرفت که ممکن است بین آنتراکوز و سرطان ریه ارتباط معناداری وجود داشته باشد. (75) سرطان ريه شايعترين سرطان بين مردان درسراسر جهان به شمار مي رود.(30) سرطان ریه شامل : سرطان ریه سلول کوچک (SCLC) و سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC ) است (83). سرطانSCLC بسیار کشنده است و میزان مرگ و میر در این سرطان بسیار بالاست(85). امروزه تلاش های بسیاری جهت دستیابی به بیومارکرهای غیر تهاجمی جدید برای ارزیابی، غربالگری، طبقه بندی و پایش سرطان ها در حال انجام است. (105) P16 یک پروتئین تومور ساپرسور است که ویژگی ضد توموری آن در بسیاری از سرطان ها به اثبات رسیده است (108) نتایج بیان پروتیین p16 در تکثیر سلولی غیرقابل کنترل و رشد تومورها دیده شده و غیرفعال شدن ژن p16 در بیماران مبتلا به سرطان ریه در 70-25 درصد موارد مشاهده گردیده است ، پس این مطالعات نشان میدهد که تغییرات ژن p16 با وقوع تومور در ارتباط است. (109) موسین 1 یک گلیکو پروتیین غشایی است . متشکل از دو زیرواحد است MUC1-N (زیر واحد موسین خارج سلولی ) و MUC1-C (زیرواحد موسین transmembrane ) که به عنوان انکوپروتیین عمل می کند. (127)

The term “anthracosis” is comprised of “antrac” for coal or carbon and “osis” for a mode or a condition. Technically, anthracosis is featured with black plaques on bronchus mucus, pulmonary parenchyma, respiratory bronchial, which can be diagnosed through bronchoscopy [17]. The disease is called bronchial anthracofibrosis (BAF) when it causes deformity and lumen bronchus stenosis [18]. In addition, damage to bronchus mucus disrupts cilia sweeping function that leads to other infections like pulmonary tuberculosis [19]. Some of pathophysiology authors have mentioned bronchial stenosis, large lymph nodes with or without calcification and high risk of malignant tuberculosis as the results of inhalation of biomass smock [34]. There is no record of anthracosis plaques, bronchial stenosis, and deformation in the individual with COPD (with smoking history); thereby, anthracosis cases diagnosed through bronchoscopy are not considered as a COPD case [35]. In general, anthracosis is mostly initiated from respiratory bronchiole, which is a part of respiratory zone [40]. Coughing and dyspnea are of the most common symptoms of BAF and anthracosis (Table1) along with sibilant rhonchi heard through physical examination [24]. In some cases, anthracosis is misdiagnosed as tuberculosis, lung cancer, or pneumonia [71]. Cytology studies on the lung tissue have shown that inter-bronchial anthracosis and lymphadenopathy meditation are coincident with the early primitive adenocarcinoma. Thereby, one may conclude that there is a significant relationship between anthracosis and lung carcinoma [75]. Lung carcinoma is the most common type of cancer in men all around the world [30]. It includes small cell lung carcinoma (SCLC) and non-small cell lung carcinoma (NSCLC) [83]. The former is highly lethal and there is a high mortality rate among SCLC patients [85]. Today, many researchers work on finding new non-invasive biomarkers to assess, screen, categorize, and survey cancers [105]. P16 is a tumor suppressor protein with proved anti-tumor properties [108]. There are evidences of the effectiveness of expression of P16 protein in uncontrolled cellular proliferation and tumors growth. In addition, deactivation of P16 gene has been observed in 25-70% of lung carcinoma cases. Thereby, there is a relationship between changes in P16 gene activation and tumor occurrence [109]. Mucin 1 (MUC1) is a membrane glycoprotein comprised of two subunits of MUC1-N (extracellular mucin subunit) and MUC1-C (transmembrane mucin subunit) that functions as an oncoprotein [127].

التیام زخم یک فرآیند خودبخودی است که ممکن است در زخم های مزمن یا سوختگی، دچار اختلال شود. بنابراین استفاده از پانسمان هایی که بتواند ضمن پوشاندن و ترمیم زخم از عفونت نیز جلوگیری نماید از اهمیت ویژه ای برخوردار است[1]. مهم¬ترین فاکتورهایی که این پانسمان¬ها باید داشته باشند عبارتند از: حفظ رطوبت مناسب در سطح زخم، انتقال ترکیبات فعال، جلوگیری از تشکیل بیوفیلم¬های میکروبی، کاهش درد و التهاب، پاکسازی بافت¬های مرده و آسیب دیده و برهمکنش با سلول¬ها و پروتئین-هایی که می¬توانند در تنظیم و بهبود زخم موثر باشند[2] [3].از آنجایی که هیچ ماده ای به تنهایی نمی تواند همه ی این ویژگی ها را داشته باد بنابراین از بیوپلیمرهای مختلفی برای بهبود روند بازسازی و ترمیم زخم استفاده می¬شود . Sasikala و همکارانش غشای هیدروژل کیتوسان و عسل رو به عنوان پانسمان زخم معرفی کرده اند[4]. Wang و همکارانش در سال 2012 از هیدوژل کیتوسان/ ژلاتین/ عسل به عنوان پد پانسمان برای سوختگی استفاده کردند. آن¬ها بیان کردند که هیدروژل متشکل از کیتوسان، عسل و ژلاتین با نسبت 20:20:0.5 بهترین نتیجه را در تست¬های آنتی باکتریال و سمیت دارد. هم چنین این ترکیب اثر معني داري بر انقباض زخم و کاهش زمان درمان زخم دارد[5]. اسفندیاری و همکاران در سال 2017 ترکیب کیتوسان/ کلاژن/ آلوئه¬ورا به عنوان پوششی مناسب برای درمان سوختگی و بازسازی سلول¬ها مطرح کردند[6]. ایلانی و همکارانش از کیتوسان و ژل آلوئه¬ورا برای تهیه تانوالیاف استفاده کردند[7]. یکی از مناسب¬ترین بیوپلیمرهایی که در پانسمان¬های نوین استفاده می شود کیتوسان است. کیتوسان یک پلیمر طبیعی غیرسمی، زیست سازگار و زیست‌تخریب‌پذیر است که خاصیت ترمیم‌کننده زخم را دارد[8]. یکی از ویژگی¬های منحصر به فرد کیتوسان، توانایی سرعت بخشیدن به تشکیل بافت گرانوله، همراه با آنژیوژنز و رسوب دهی منظم الیاف نازک کلاژن می¬باشد که منجر به ترمیم و بهبود کامل زخم می‌گردد. تأثیر بیوشیمیایی اصلی کیتوسان بر فعال‌سازی فیبروبلاست¬های مولد سیتوکین، مهاجرت سلول¬های بزرگ و تحریک سنتز کلاژن نوع 4 است[9]. در این تحقیق از کیتوسان با وزن مولکولی پایین و متوسط به ترتیب برای ساخت فیلم نازک و نانوالیاف استفاده شد. غشای کیتوسان/ ژلاتین به¬عنوان بستری برای نانوالیاف کیتوسان/پلی اتیلن اکساید عمل می-کند و بسیاری از خواص آن را بهبود می¬بخشد. ترکیب کیتوسان با ژلاتین به سبب توالی Arg–Gly–Asp (RGD) ژلاتین باعث بهبود فعالیت بیولوژیکی کیتوسان ازجمله چسبندگی و مهاجرت سلول¬ها می¬شود. همچنین خاصیت هیدروفیلی ژلاتین باعث مرطوب نگه داشتن زخم و انتقال مواد مغذی و اکسیژن می-شود[10].

Wound healing is an autonomous process that might be interrupted in chronic wounds or burn injuries. Thus, finding a dressing that provides coverage and accelerates healing process while preventing infection is of top priorities [1]. The most important features that a suitable dressing must have are preservation of adequate humidity at the would surface, transfer of active combinations, prevention of formation of microbial biofilms, easing pain and inflation, debride dead and damages tissues, and facilitation of reaction between the cells and proteins that can be effective on wound adjustment and healing [2, 3]. Since no known material can possess all these specifications, a combination of biopolymers are used to improve wound healing process. Sasikala et al. proposed chitosan hydrogel membrane and honey as wound dressing [4]. Wang et al. (2012) utilized chitosan hydrogel, honey, and gelatin with 20:20:0.5 ratio and obtained the best results in antibacterial and toxicity tests. In addition, the mixture had a significant effect on contraction of wound and acceleration of healing process [5]. Sfandiari et al. (2017) used chitosan/collagen/Aloe Vera, as a suitable coverage combination for burns with high cells proliferation performance [6]. Ielani et al. used chitosan and Aloe Vera gel to produce nanofiber [7]. One of the most suitable biopolymers for modern dressing solutions is chitosan. It is a natural, non-toxic, biocompatible, and biodegradable polymer with wound healing effects [8]. One of the unique specification of chitosan is its ability to accelerate formation of granulated tissue along with angiogenesis and orderly sedimentation of fine collagen tissue that leads to complete wound healing. The main biochemical effects of chitosan are activating fibroblasts of cytokine generator, facilitating migration of large cells, and triggering synthesis of collagen type V [9]. Chitosan with low and average molecular weights was used for producing fine film and nano-fiber respectively. Chitosan/gelatin film is the base for chitosan nano-fiber/polyethylene oxide and improves many of its characteristics. Due to arg-Gly-Asp (RGD) sequence, biological functions of chitosan – e.g. adhesiveness, cellular migration - are improved when it is combined with gelatin. In addition, hydrophilic feature of gelatin ensures that the wound is kept moisturized and nutrient and oxygen are available to the wound [10].

ﺳﺮﻃﺎن ﺳﻠﻮل ﺳﻨﮕﻔﺮﺷﯽ دﻫﺎن درجه بالایی از تهاجم موضعی و متاستاز را دارا بوده و باعث افزایش مرگ و میر بیماران مبتلا به این سرطان می¬شود. با وجود اینکه پیشرفت¬های درمانی مانند کموتراپی، رادیوتراپی و جراحی در دهه¬های اخیر اتفاق افتاده متأسفانه هنوز میزان مرگ و میر بیماران مبتلا کاهش نیافته است.(8،7) سرطان سلول سنگفرشی دهان سرطان نسبتاً نادری است که متأسفانه درصد مرگ و میر بالایی دارد. (9) اتيولوژی سرطان سلول¬های سنگفرشی دهان چند عاملی بوده و طی يک فرآيند چند مرحله¬ای بروز می¬کند. تغييرات و آسيب¬های وارد شده، DNA را تحت تأثير قرار داده و آن را ناپايدار مي¬کند.(10) کارسینوماي سلول-هاي پوششی شايع¬ترين سرطان دهان با منشأ اپیتليالی است كه در حفره دهان مشاهده می¬شود. به¬طوري كه حدود ٩٠% بدخيمی¬های دهان را شامل مي¬شود.(10) سيگار، تنباكو و الكل مهم¬ترين عواملي هستند كه در ايجاد سرطان دهان نقش دارند. مطالعه نشان داده كه بيش از %50 افراد مبتلا به سرطان دهان سيگار مي¬كشند. نسبت مبتلايان به سرطان دهان در افراد سيگاری٢-٣ برابر غيرسيگاری¬ها است.(12) امروزه تشخیص سرطان با ایجاد یک ارتباط دقیق و کارآمد بین بیومارکر و علائم بالینی یک بیماری و داشتن یک روش تشخیص غیرتهاجمی در مراحل اولیه بیماری یک چالش بزرگ است.(19،18) بیومارکرهای تشخیصی و پیش¬آگهی دهنده به پزشک کمک می¬کند تا در اولین مواجه با بیمار مشکوک به سرطان به خصوص بیمارانی که ریسک بالاتری برای ابتلا به سرطان دارند را مشخص ¬کنند. این تشخیص به پزشک کمک می¬کند تا بهترین و موثرترین روش درمانی را انتخاب کند.(21،20) اخیراً توجه زیادي به نقش بیومارکرها در تشخیص زودهنگام سرطان شده است. (24) CK19) (cytokeratin 19)) عضو خانواده بزرگ پروتئين های رشته ای بیناینی است (از خانواده کراتین است). یک خانواده بزرگ مشتمل بر بیش از 20 نوع پلی پپتید می باشد و نقش اصلی آن در حفظ تمامیت سلول اپیتلیال است و یکی از مارکر های بسیار کاربردی در تشخیص و کنترل تومورها است. (7). CEA یا (Carcinoembryonic antigen) یک گلیکوپروتئین سطح سلولی است به عنوان تومور مارکر در سرطان ها نیز شناخته شده است. CEA در چسبندگی سلول نقش دارد و معمولا در دوران رشد جنین سنتز می شود و تاکمی قبل از تولد تولیدآن متوقف می شود. (4). افزایش سطح سرمی CEA اطلاعات پیش آگهی دهنده ای را از سیر بیماری در اختیار قرار می دهد. با اینحال بررسی چند تومور مارکر همزمان و انجام آزمایش های مولکولی جهت بررسی جهش ها روش تشخیصی و درمانی بهتری را برای بیمار پیشنهاد خواهد کرد.

Oral squamous cells carcinoma (OSCC) is featured with a high level of topical invasion, metastasis, and high mortality rate. Despite advances in therapeutic techniques like chemotherapy, radiotherapy, and surgery over the past few decades, the mortality rate of the disease still is high [8, 7]. It is a rare disease with high mortality rate [9]. Etiology of OSCC is multi factors and it occurs through a multi-stage process. Changes and damages affect and destabilize DNA [10]. OSCC is the most common oral cancer with epithelium causes in the oral cavity. The disease covers 90% of oral malignancies [10]. Smoking (Cigarette and tobacco) and alcoholic drinks are the main factors effective on development of oral cancer. Studies have shown that more than 50% of the patients smoke and the prevalent of the disease in the smokers is 2-3 times of the non-smokers [12]. Diagnosing the cancer through finding an accurate and effective relationship between biomarkers and the clinical symptoms of the disease and designing a non-invasive diagnosis method at the early stages of the disease is a serious challenge [18, 19]. Diagnostic and prognostic biomarkers help the physicians to identify the cases with the higher risk of the cancer in early examinations. Through this, the physician has the opportunity to adopt the most effective medication [20, 21]. Recently, biomarkers have drawn a great deal of attention for early diagnosis of cancer [24]. Cytokeratin 19 (CK19) is a member of بیناینی stand proteins family (Keratin family). The family includes 20 types of polypeptides, plays the main role in preserving integrity of epithelial cells, and it is one of the highly effective markers in diagnosing and controlling tumors [7]. Carcinoembryonic antigen (CEA) is a glycoprotein of cell membrane that acts as a tumor marker for diagnosing cancers. It is effective on adhesiveness of cell and it is usually synthesized during embryo development and stops functioning short before child birth [4]. Increase of serum level of CEA is a prognostic of the disease. Still, using more than one marker and carrying out molecular tests to examine mutations are more effective treatment methods.

Human preterm labour and intrauterine growth restriction (IUGR) یکی از علل عمده مرگ و میر در دوران بارداری و یکی از مهمترین مشکلات بهداشت عمومی در سراسر جهان میباشد. زایمان زودرس به عنوان زایمان قبل از 37 هفته بارداری تعریف شده است که در 5%–13% از موارد بارداری رخ میدهد و ممکن است به عنوان پیامدی از یک پروسه بیماری که مربوط به یکی و یا بیشتر از یکی از سه عاملی که در تنظیم رشد جنین موثرند : maternal compartment, placenta, and fetus در نظر گرفته شود.(1, 2) پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت برای سلامتی کودک شامل موارد زیر می شود: cerebral palsy, respiratory distress syndrome, neurodevelopmental impairment, learning difficulties and behavioural problems(3) مرحله جنینی دوره بسیار حساسی برای تشکیل ساختار فیزیکی و روانی در انسان است، به طوریکه زندگی بعد از تولد، تا حد زیادی تحت تاثیر این دوره قرار دارد. تغذیه صحیح در این دوران سهم زیادی از سلامت فرد را به خود اختصاص داده و در این میان نقش ریز مغذی ها در سلامت بارداری غیر قابل انکار است اما در بسیاری از موارد هنوز درک کاملی از تاثیر آنها در سلامت جنین فراهم نشده است.ریز مغذی های زیادی وجود دارد که بر رشد و تکامل جنین و نوزاد موثر است و مطالعات زیادی بر روی اثرات این مواد بر پروسه بارداری در جهان صورت گرفته است.(4-9) سیلینیوم یکی از عنصرهای اصلی هست که نقش بسزایی بر روی سلامت انسان دارد ،سلینیوم یک ماده ضروری در ساختمان selenoproteins مانند selenocysteine می باشد .این selenoproteins در پروسه های بیولوژیکی زیادی شامل آنتی اکسیدان و کنترل فاکتورهای رونویسی شامل inflammatory cascade میباشد. بنابراین وجود سلنیوم برای for metabolism, growth and neurologic or immunologic functions لازم میباشد(10, 11).

Human Preterm labor and intrauterine growth restriction (IUGR) is one of the major causes of mortality among pregnant women. It is a serious general health issue all around the world. Preterm labor is defined as labor before 37th week of pregnancy and its prevalence is 5-13%. It may be an outcome a disease process that affects one or more of the three factors effective on fetus development namely maternal compartment, placenta, and fetus [1, 2]. The short/long-term consequences for the infant’s health include cerebral palsy, respiratory distress syndrome, neurodevelopmental impairment, learning difficulties, and behavioral problems [3]. Embryonic stage is a complicated stage in the development of human’s physical and mental structure. Post-natal life is highly influenced by what happens at this stage. Proper nutrition is a great contributor in one’s health afterward and the role of micronutrients in this regard is undeniable; still and in many cases, we do not have a clear picture of the effects of nutrition on the fetus’ health. There are several micronutrients that affect growth and development of the fetus and infant. In addition, several studies have been performed on the effects of micronutrients on pregnancy process in different countries [4-9]. Selenium (Se) is a key element for human’s health. It is found as a key element in the structure of selenoproteins such as selenocysteine. The proteins play a critical role in many biological processes such as antioxidants and the control of transcript factors including inflammatory cascade. Thereby, selenium is of essence for metabolism, growth, and neurological or immunological functions [10, 10].

بیرون زدگی گوش یا Protrusion می تواند مادرزادی یا به دنبال برخی اعمال جراحی از جمله ماستوئیدکتومی باشد که منجر به ایجاد نارضایتی بیماران از نظر زیبایی میشود. تا کنون روش های جراحی محدودی به منظور رفع این دفورمیتی معرفی شده اند که هر کدام تا حدودی بر روی میزان بیرون زدگی گوش تاثیر گذار بوده اند. در این مطالعه قصد داریم تا روش نوینی به منظور اصلاح Protrusion در بیمارانی که تحت عمل جراحی ماستوئیدکتومی قرار میگیرند معرفی کنیم. تحقیق با روش کارآزمایی بالینی انجام شده و بیماران گروه مداخله در حین عمل جراحی، تحت ترمیم عضله خلفی گوش قرار خواهند گرفت که به طور معمول در ماستوئیدکتومی مورد آسیب قرارگرفته و به دلیل کم اهمیت بودن آن مورد ترمیم قرار نمیگیرد. با توجه به حجم کم مطالعات در مورد Protrusion گوش و تاثیر گذار بودن یافتن روش ترمیم مناسب در این بیماران، انجام این مطالعه یکی از اولویت های پژوهشی در زمینه جراحی های زیبایی است. با انجام این مطالعه پیشنهاداتی در زمینه روش های جراحی نوین اصلاح Protrusion گوش ارائه خواهد شد. ماستوئیدکتومی(Mastoidectomy) یک نوع عمل جراحی می باشد که طی آن سلول های هوایی آلوده شده وعفونی شده از استخوان Mastoid خارج می شوند(1).که ممکن است به دلایل متعددی همچونMastoiditis,ear infection و یا Cholesteatoma باشد(2) . سلول های هوایی در واقع فضاهای خالی ای می باشند که هوا در میان آنها در جریان است و در استخوان mastoid قرار گرفته اند و عفونت در گوش میانی ممکن است از طریق استخوان Mastoid منتشر شود در این شرایط چنانچه استفاده از آنتی بیوتیک نتیجه ی مثمر ثمری را حاصل ننماید جراحی لازم است .(3و4) Intact canal wall Mastoidectomy: روش های متعددی برای Mastoidectomy مورد استفاده قرار می گیرند و استفاده از هر روش بستگی به شرایط بیمار دارد .(5) در این روش یک برش پشت گوش داده می شود و استخوان Mastoid را باز می کنند تا به سلول های عفونی برسند همچنین برای تخلیه ی مایع اضافی یک برش کوچک روی پرده ی گوش می دهند و مایع را خارج می کنند(6) روش های دیگر Mastoidectomy از جمله Radical mastoidectomy و Modified radical mastoidectomy هم انجام می شود(7) که در Radical mastoidectomy قسمت عمده ای از استخوان را برای درمان Cholesteatoma برمیدارند و پرده ی گوش به علاوه ی ساختار های گوش میانی بطور کامل خارج می شوند. اما Stapes دست نخورده باقی می ماند تا شنوایی فرد حفظ گردد(8،9). در modified mastoidectomy بعد از خارج کردن استخوان های گوش میانی، پرده ی گوش طی روش Tympanoplasty بازسازی می گردد. (10)

Otapostasis or protruding ear (protrusion) is a congenital condition or a result of specific surgeries like mastoidectomy, which causes dissatisfaction in the patients. There are a few surgical interventions available to correct the deformity and none of them are hundred percent effective. The present study introduces a novel method to correct protruding ear in the patients after mastoidectomy. The study was carried out as a clinical trial. A corrective surgery of the auriculo posterior muscle was performed on the patients in the intervention group. This muscle is usually damaged during mastoidectomy and left untreated since it is not a critical muscle. Taking into account the paucity of research works on protruding ear and the importance of finding an effective corrective method, the subject of this study is one of the research priorities in the field of reconstructive surgery. Based on the findings, recommendations in the field of novel corrective surgery for protruding ear were formulated. Mastoidectomy is performed to remove mastoiditis air cells from mastoid [1]. There are different reasons like mastoiditis, ear infection, and or cholesteatoma that make mastoidectomy necessary [2]. Air cells are empty spaces inside mastoid in which air can flow. Infections of middle ear might be expanded through mastoid and when antibiotics are ineffective, mastoidectomy becomes necessary [3, 4]. Intact canal wall mastoidectomy: There are different methods for performing mastoidectomy and the best option depends on the condition of patient [5]. In one method, a cut is made behind the ear to open Mastoid and find access to infectious cells. To discharge the extra liquid, a small radical mastoidectomy and modified radical mastoidectomy are notable [7]. In the latter technique, a considerable portion of the bone is removed to treat cholesteatoma so that tympanic membrane and the elements of middle ear are removed. However, stapes remains intact to preserver the patient’s hearing capability [8, 9]. In the case of modified mastoidectomy, the tympanic membrane is reconstructed through tympanoplasty after removing the bones of middle ear [10]. In fact, the normal auriculo cephalic angle (ACA) in the optimum condition should be 30°; this angle in normal people ranges from 25° to 35°, and it is an ear anomaly when the angle ranges from 40° to 45° [11].

سلول های بنیادی جنینی یا رویانی (Embryonic Stem Cells) برای اولین بار در سال 1981 از رویان موش استخراج شدند اما بعد از جداسازی اولین سلول‌های بنیادی رویانی انسانی توسط جیمز تامسون وهمکارانش در دانشگاه ویسکانسیس در سال 1998، توجه به این سلول ها بیش‌تر شد. سلول‌های بنیادی به دلیل ویژگی های منحصر به فرد سال هاست توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده اند و همواره امید به سلول درمانی برای درمان بسیاری از بیماری‌های غیرقابل درمان و مهم انسانی را به خود اختصاص داده‌اند(1) سلول‌های بنیادی جنینی که به آن‌ها سلول‌های بنیادی اولیه نیز گفته می‌شود از مراحل اولیه نمو رویانی یا بلاستولا استخراج می‌شوند و می‌توان از آن‌ها در پزشکی بازساختی و سلول درمانی استفاده نمود. این سلول‌ها به دلیل دارا بودن پتانسیل های منحصر به فرد ابتدا به صورت گسترده ای مورد توجه پژوهشگران قرار گرفت اما هم زمان با پی‌گیری پژوهش‌ها به منظور استفاده درمانی از آن‌ها، مسائل عقیدتی و اخلاقی استفاده از سلول‌های بنیادی رویانی انسانی (Human Embryonic Stem Cell (hESC)) مطرح گردید که منجر به محدودیت‌سازی این پژوهش‌ها گردید. از طرفی با وجود تمامی پژوهش‌های صورت گرفته در استفاده درمانی از این سلول‌ها هنوز پیشرفت معنی‌داری در این زمینه مشاهده نشده است(2). زيرپا گذاشته شدن شأن و كرامت انساني، باروري و سقط جنين صرفاً جهت تهيه سلول‌هاي بنیادی جنینی، نگراني از تلاش براي تولید جمعیت مورد هدف و بيم از سودجويي‌هاي مادي از جمله مسائل اخلاقي مطرح مي‌باشند(2،‌3). سلول‌های بنیادی رویانی انسان (hESC) را با توجه به اهداف مدنظر به روش‌های مختلف هم چون داخل عضلانی، داخل سیاهرگی، جراحی و غیره استفاده نمود(4). سلول‌های بنیادی جنینی را می‌توان به دو صورت به دست آورد: 1) لقاح موفق اووسیت و اسپرم و تقسیم رویان 2) انتقال هسته سلول‌هاي پيكري به سلول تخمك يا پرتوان فاقد هسته(5) ((SCNT)Somatic-Cell Nuclear Transfer) (فرآيندي كه طي آن يك هسته از يك سلول پيكري موجود زنده استخراج و به يك سلول زايايي كه هسته آن از قبل تخليه شده انتقال مي‌يابد.). در مسیر اول می‌توان لقاح را به دو صورت انجام داد: 1) لقاح طبیعی که در بدن موجود زنده صورت می‌گیرد، 2) لقاح آزمایشگاهی و کشت تخمک‌های لقاح یافته. استفاده از سلو‌ل‌های بنیادی جنینی بعد از یک لقاح طبیعی جز در مواردی که نیاز به سقط اجباری باشد کم تر مد نظر اهداف درمانی و پژوهشی می‌باشد. هرچند در برخی از پروتکل‌های درمانی می‌توان بعد از اخذ مجوز و اعلام رضایت والدین از سلول‌های بنیادی به دست آمده از این روش برای اهداف درمانی در اعضای یک خانواده استفاده نمود. کشت تخمک‌های لقاح یافته بعد از لقاح آزمایشگاهی به منظور دستیابی به سلول‌های بنیادی جنینی نیز به دلایلی با محدودیت‌هایی مواجه است، چرا که این سلول‌ها توانایی رشد محدودی در محیط کشت دارند. در روش انتقال هسته سلول پیکری به سلول زایا، هسته سلول زایا خارج گشته و با هسته سلول پیکری جایگزین می‌شود که هسته جدید تحت اثر محتویات سلول میزبان برنامه‌ریزی مجدد می‌کند.

Embryonic stem cells (eSCs) were first derived from the mic embryo; however, it was the extraction of eSC from human embryo by James Thomas et al. (1998) in Wisconsin- USA that draw the attention to these cells. Because of their unique properties, stem cells have been long studied and given hope to many to treat incurable diseases [1]. Embryonic stem cells are also known as primary stem cells and derived from blastocyst or early-stage pre-implantation embryo. They can be used for regenerative medicine and cell therapy. Thanks to their pluripotent feature, eSC draws a great deal of attention among researchers; however, religious and ethical concerns impose limitations on using human eSCs (hESCs). On the other hand and despite all the research works on using hESC for therapeutic purposes, there has been no significant advance in this field [2]. Neglecting human dignity and fertilization and abortion only for the sake of deriving eSCs, concerns about generating target population, and seeking mere financial profits are among the ethical concerns [2, 3]. Human eSCs can be used in different ways such as intra-muscular (IM), intra-venous (IV), surgery and the like depending on the objective [4]. There are two ways to derive eSCs; 1- oocyte and sperm fertilization and deriving embryo; 2- somatic-cell nuclear transfer (SCNT)-where nucleus from a somatic cell is transferred into germ cell of which the nucleus is removed. In the first technique, fertilization can be done in two ways; a- natural fertilization that happens in vivo; and b- in vitro fertilization and culturing fertilized eggs. Deriving eSCs from a natural fertilization is limited to the cases of compulsory abortion. Under some therapeutic protocols and with consent of the parents, eSCs can be derived for therapeutic services to the family members. There are also limitations on culturing in vitro fertilized egg to derive eSC as well, since these cells have limited growth capacity in culture. In the case of SCNT technique, the nucleus of somatic cell is transferred into enucleated egg without a nucleus and the new nucleus reprograms the host based on the content of the host cell.

بیماری مزمن کلیوی ( CKD ) شامل طیفی از فرایند های پاتولوژیک مختلف همراه با عملکرد غیر طبیعی کلیه و کاهش تدریجی در میزان فیلتراسیون گلومرولی است که مرحله آخر آن بیماری مرحله انتهایی کلیوی است (1). بیماری مرحله انتهایی کلیه (ESRD) وضعیتی در کلیه است که نزدیک به 90% عملکرد کلیه از دست رفته و توانایی بدن در حفظ تعادل آب و الکترولیت ، حذف مواد زائد و عملکرد نرمال هورمون ها مختل می شود (2). روشهای مختلفی برای درمان بیماران مبتلا به نارسایی کلیه پشنهاد می شود که یکی از موثرترین و شایعترین آنها، همودیالیزاست (3). بیماران همودیالیزی از مشکلات و عوارض فراوانی رنج می برند، کم خونی از شایعترین یافته های آزمایشگاهی در بیماران همودیالیزیاست (3). هرچند سایر بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه نیز دچار کم خونی هستند اما شدت این اختلال در بیماران مبتلا به نارسائی پیشرفته کلیه که تحت همودیالیز مزمن می باشند بیش تراست (4). در مطالعه ازهیر افشین و همکاران (1386) 82 درصد بیماران همودیالیزی کم خون بودند و 48درصد آنها کم خونی شدید داشتند (5). کم خونی یا آنمی بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی به هموگلوبین کمتر ازg/dl 13 در مردان و زنان یائسه و هموگلوبین کمتر از g/dl 12 در زنان قبل از یائسگی اطلاق می شود. اکثریت بیماران (90 درصد) با ml/min GFR 25 کم خون می باشند و هموگلوبین کمتر از g/dl 10 دارند. شروع آنمی در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی به طور نسبی زودتر اتفاق می افتد و معمولا زمانی که GFR به میزان 30-25 ml/min برسد شروع می شود (6). کم خونی در بیماران مبتلا به نارسائی کلیه می تواند به تدریج به اختلالات فیزیولوژیک متعددی منجر شود که از آن جمله کاهش اکسیژن رسانی بافتی، بزرگی قلب، افزایش برون ده قلبی، هیپرتروفی بطن ها، آنژین صدری، نارسایی قلبی (8)، اختلالات شناختی ومغزی ، اختلال در سیستم ایمنی و تغییر در سیکل قاعدگی خانم ها را می توان ذکر کرد (7). کم خونی در کودکان می تواند منجر به اختلالات رشد و کاهش قدرت خلاقیت و هوش گردد. در مجموع کم خونی کیفیت زندگی و نیز طول عمر را کاهش می دهد (9). امروزه تجویز اریترویتین از پایه های اساسی درمان آنمی در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه می باشد (10). اریتروپویتین هورمونی است گلیکوپروتئینی که در بالغین عمدتا از کلیه و به میزان کمی از کبد ترشح شده و با تحریک مغز استخوان سبب تولید گلبول قرمز می شود. پاسخ دهی به اریتروپویتین به دوز دارو، مسیر تجویز دارو و تعداد آن بستگی دارد (11).

Chronic kidney disease (CKD) covers a range of different pathological processes associated with abnormal function of the kidney and gradual decrease of glomeruli filtration that leads to end stage renal disease (ESRD). The term ERSD is used when about 90% of kidney function is lost and the body fails to keep the water and electrolyte balance, dispose of waste materials, and keep the normal function of hormones [2]. There are different methods to treat kidney failure patients and hemodialysis is one and the most common of them[3]. Hemodialysis patients suffer a wide range of problems and side-effects and anemia in these patients is frequently mentioned in lab reports [3]. Although, other patients with renal function failure demonstrate the symptoms of anemia, the severity of the disorder in advanced renal failure patients on chronic hemodialysis is higher [4]. Hier Afshin et al. (2007) reported anemia in 82% of hemodialysis patients and 48% of the cases were severe anemia [5]. Anemia, according to the World Health Organization (WHO), is defined as hemoglobin level less than 13g/dl in men and postmenopausal women and 12g/dl in women before menopausal. The majority of patients (90%) with GFR of 25ml/min are diagnosed as an anemia case since their hemoglobin level is less than 10g/dl. Initiation of anemia in chronic renal failure patients is relatively faster so that it starts when GFR is at 25-30ml/min range [6]. Anemia in renal failure patients can gradually lead to several physiological disorders such as hypoxia, cardiomegaly, increased cardiac output, hyperthrophy of ventricles, angina, heart failure [8], cognitive and cerebral disorders, immune system failure and changes in menstrual cycle [7]. Anemia in children might lead to growth disorders and attenuation of creativity and intelligence. In general, anemia degrades quality of life and decreases life expectancy [9]. Nowadays, erythropoietin is one of the main bases of anemia treatment in patients with renal failure [10]. It is a glycoprotein hormone that is secreted in adults mostly by the kidney and by the liver to a less extent. The hormone stimulate the bone morrow to produce red blood cells. The body’s response to erythropoietin depends on dosage, type of administration, and frequency of administration [11].

خطای پزشکی، به معنای شکست در اجرای یک عمل برنامه ریزی شده یا استفاده از یک برنامه اشتباه، در رسیدن به هدف می باشد ( 1). بر اساس مطالعات گسترده در کشورهای توسعه یافته، نظیر انگلستان، امریکا، کانادا، استرالیا، فرانسه، دانمارک و نیوزلند، بین 3 تا 16 درصد از بیماران پذیرش شده در بیمارستان ها، از حوادث پزشکی، آسیب دیده اند که 30 تا 70 درصد این اتفاقات، در اثر خطاهای پزشکی، ایجاد شده اند که با رعایت استانداردهای ساده و معمولی مراقبت، قابل پیشگیری بوده اند ( 2). از طرفی، نتیجه یک مطالعه ملی در امریکا نشان داد که از هر سه نفرکه قربانی خطاهای پزشکی می شوند، یک نفر، دچار آسیب های غیرقابل برگشت می شود ( 3). حرفه مامایی، به عنوان عضوی از کادر پزشکی و به عنوان اولین حلقه بهداشتی – درمانی زنان جامعه، از اهمیت بالایی برخوردار است. مدیر کل دفتر سلامت و جمعیت وزارت بهداشت، در سال 1385 اعلام کردند که در طی سال های 1384 – 1378 در کشور ایران، 60 درصد از مجموع 2585 مورد مرگ مادران باردار، به علت خطاهای مامایی، پزشکی و پرستاری بوده است ( 4). خطاهای مامایی، باعث مشکلات جسمی متعدد برای زنان، مانند خطا در تشخیص بیماری ها و مراقبت های پره ناتال( 5)، ابتلای به عفونت های مختلف و حتی مرگ و علاوه بر آن با صدمات نوزادی متعدد، مانند صدمات حین زایمان، تشنج و آسفیکسی، همراه است (6). در ایالات متحده امریکا برآورد شده است که سالیانه بین 29-17 میلیون دلار، به علت خطاهای پزشکی، از دست می رود ( 1) و این در حالی است که علل مختلفی ممکن است در پیدایش خطاهای حرفه ای، در دنیا نقش داشته باشند ( 7) در حالیکه اولین قدم در پیشگیری از خطاها، شناسایی علل به وجود آورنده آنان است تا بتوان با برنامه ریزی و رفع مسائل ایجاد کننده خطا، کیفیت ایمنی و سلامت بیماران را بهبود بخشید ( 8). بدین منظور، باید این نکته را در نظر داشت که وقتی خطا رخ می دهد چرا و چگونگی آن در سیستم، مهم است و باید در پی برطرف کردن نقاط ضعف احتمالی سیستم (مدیریت، محیط و آموزش و...) که زمینه را برای بروز خطا مهیا کرده است بود (9).

A medical error means failure in implementation of a programmed action or following a wrong procedure to achieve a result [1]. Based on the wide research works in developed countries like the UK, the USA, Canada, Australia, France, Denmark, and New Zealand, about 3 to 16% of hospitalized patients sustain damages from medical incidents and 30-70% of these events result from medical errors, which are preventable by following simple and routine standards [2]. On the other hand, results of a nationwide study in the USA showed that out of every three individuals who had suffered damages caused by medical errors, one had suffered irrevocable damages [3]. Midwives are members of medical team and act as the first element in health-medical services to women; which indicates the importance of their role. The general manager of Health and Population Office, Ministry of Health-Iran declared that 60% of 2585 death cases of pregnant women between 2005 and 2009 was due to midwifery, medical, and nursing errors [4]. Midwifery errors result in several physical problems in women, such as wrong diagnosis of diseases and prenatal cares [5], a variety of infections and even death, and also a variety of injuries to the infant like injuries sustained during labor, spasm, and asphyxia [6]. It is estimated that about US$17-US$29 million are lost every year in the USA due to medical errors [1]. There are several factors in occurrence of job errors [7] and the first step to prevent these errors is to determine the causes. The causes that lead to such error can be dealt with to improve safety and health of patients [8]. It is important why and how an error occurs in the system and the probable weaknesses in the system (management, environment, education, etc.) that lead to the errors need to be found and solved [9].

یکی دیگر از عواملی که سبب اختلال در عملکرد سیستم گوارشی می شود و عوارض مهمی را به همراه دارد عمل های جراحی است، عمل های جراحی ممکن است سبب نفخ شکم، انسداد روده، سفتی ، یبوست، عدم تحمل معده ای و درد احشا شود (8). در افرادی که دچار آسیب های عصبی می شوند معمولا با اختلال عملکرد روده ای همراه هستند، در 45تا 69 درصد از افرادی که به بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) مبتلا هستند، اختلال عملکرد روده ای دیده می شود. از عوارض گوارشی مهم به دنبال این اختلال عصبی می توان به اختلال در تغذیه ی معده ای و یبوست اشاره کرد.(9). اختلالات گوارشی نه تنها در بزرگسالان بلکه در نوزادن نیز دیده می شوند، نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا می آیند معمولا تغذیه مشکلی دارند و دچار عدم تحمل نسبت به غذا، افزایش حجم غذای باقی مانده معده ، استفراغ، نفخ و سفتی شکم می شوند، عدم تحمل معده ای یک مشکل عمده در نوزادان زود رس می باشد که سبب مشکلات زیادی در این افراد می شود. طولانی شدن زمان بستری و سپسیس از عوارض مهم شناخته شده می باشند. (10). تغذیه روده ای در بیماران متصل به دستگاه ونتیلاتور، یکی از عومل مهم شناخته شده است که سبب پنومونی می شود و مشکلات زیادی را برای این افراد به وجود می آورد. سفتی شکم و افزایش حجم غذای باقی مانده معده ای از عوامل مهم ایجاد پنومونی در این افراد می باشند(11). بیماران دچار کاهش سطح هوشیاری بستری در بخش های مراقبت ویژه توانایی دریافت غذا از راه دهان را ندارند و از طریق لوله ی بینی معده ای تغذیه می شوند و از مهمترین عوارض گوارشی در این بیماران می توان به عدم تحمل مواد غذایی و تاخیر در تخلیه معده اشاره کرد. مطالعات انجام شده نشان می دهد که 10تا 63 درصد ازبیمارانی که به این روش تغذیه می شوند، دچار عدم تحمل معده ای می شوند که این مسئله باعث می¬شود صرفا 64- 43 درصد از این بیماران کالری روزانه مورد نیاز بدنشان را دریافت کنند. عدم تحمل غذایی در این بیماران با افزایش خطر مرگ و میر و عوارض مرتبط با سوء تغذیه همراه است و کمبود دریافت مواد غذایی مورد نیاز موجب از بین رفتن حجم توده ی بدنی ، لاغری مفرط ، پیشرفت عفونت، ایجاد زخم بستر، افزایش مدت بستری ، افزایش ریسک مرگ و میر و افزایش هزینه ها می شود و در نهایت در این بیماران می تواند منجر به کاشکسی و سارکوپنی شوند(12).

Surgery is another cause of digestive system disorders and leads to serious side effects, including meteorism, intestine blockage, ileus, abdominal rigidity, constipation, gastric intolerance, and visceral pain [8]. Individuals with neural trauma usually suffer intestinal function disorder so that 45-69% of MS patients suffer this kind of disorder. Among the major intestinal side effects caused by MS are gastric nutrition disorder and constipation [9]. Digestive disorders are not limited to adults and they may appear in infants as well so that preterm infants are usually diagnosed with these disorders along with food allergy, increase in food residual volume in the stomach, vomit, meteorism, abdominal rigidity, and more commonly gastric intolerance. Prolonged hospitalization and sepsis are among the major side effects [10]. Intestinal nutrition in the patients connected to ventilator is one of the major causes of pneumonia, which causes considerable complications. Abdominal rigidity and increase in residual food volume in the stomach are also major causes of pneumonia [11]. Patients with decreased level of consciousness in intensive care wards are not able to receive oral nutrition, which makes using nasogastric tube essential and this in turn is a major cause of digestive disorders in these patients including food intolerance and gastroparesis. Studies have shown that 10-63% of patients who used nasogastric tube have developed gastric intolerance so that only 43-64% of them received the daily calories that their bodies needed. Food intolerance in these patients is correlated with increased risk of death and malnutrition side effects. Shortage of nutrients leads to loss of body mass, anorexia nervosa, infection progress, bedsore, prolonged hospitalization, higher risk of death, and higher medical expense; these may eventually lead to cachexia and sarcopeni.

استفاده از داروهاي گياهي، به عنوان يكي از روشهايي كه در درمان چاقي مي¬تواند استفاده شود، دور از ذهن نمي¬باشد. اما متأسفانه به دليل عدم آگاهي افراد، تبليغات سوء در ايـن زمينـه و تجـويز دارو توسـط افـراد غيرمتخـصص، معمـولاً مشكلات زيادي گريبانگير افرادي مـي¬شـود كـه خودسـرانه بـه مصرف اين داروها مي¬پردازند(9) اين روزها، بـازار قرص¬هاي لاغري داغ¬تر از قبل است و تبليغـات گسترده¬اي در ايـن زمينـه انجام مي¬شود؛ تبليغاتي از اين دست كه هـيچ عارضه¬اي نـدارد و حتي اگر به وزن دلخواه خود نرسيد، تنها چنـد داروي گياهي بي¬ضرر مصرف كرده¬ايد(10) در صورتي كه بـسيار گزارش شـده ايـن داروهـا عـوارض نامطلوبي براي فرد به همراه دارند، اين داروهاي لاغري كه اغلـب فاقد مجوز وزارت بهداشت هستند يا به صورت دست¬ساز سـاخته شده¬اند و به صورت غيرقـانوني وارد كـشور شـده¬انـد، كمتر در داروخانه به فروش مي¬رسـند و اغلب در مراكز غيرمجـاز ماننـد آرايشگاه¬ها، باشگاه¬هاي ورزشي و عطـاري¬هـا عرضـه مـي¬شـوند و متاسفانه طرفداران زيادي نيز دارند. اين در حالي است كه بيشتر آنها از كشور چين وارد شده و مصرف آنها عوارض خطرناكي بـه دنبال دارد(10) اين داروهاي به اصطلاح گياهي كه تبليغات زيادي در ماهواره براي آنها صورت مي¬گيرد، قابل تشخيص نيستند و نمي¬توان از روي بسته¬بندي يا شكل آنها متوجه اين موضوع شد كه اين داروها از مواد روان¬گردان (مانند آمفتامين، متانفتامين، متيلن دي اكسي متانفتامين) و داروهاي غير مجاز تشكيل شده¬اند (10). مصرف كنندگان بايد توجه كنند، اگر دارويي مجوز وزارت بهداشت را ندارد، يا اثربخش نيست يا از مواد غير مجازي تشكيل شده كه عوارض خطرناكي را براي مصرف¬كنندگان به بار مي¬آورد. پس اولين راه تشخيص اين داروهاي لاغري، مجوز وزارت بهداشت است. در كشورهاي اروپايي، آمريكايي و آسيايي نيز مصرف داروهاي لاغري گياهي غيرمجاز رو به افزايش است و درزمينه بررسي تركيبات غيرمجاز داروهاي گياهي مطالعات مختلفي صورت گرفته، ولي نتايج به دست آمده متفاوت است. بيشترين مواد غيرمجاز ذكر شده شامل سيبوترامين، فن فلرامين، افدرا وكافئين مي¬باشدكه همه اين تركيبات غيرمجاز بوده و عوارض نامطلوبي در مصرف كننده¬ها مثل خشكي دهان، لرزش دست، افزايش فشار خون، اختلالات خواب، كاهش اشتها، تپش قلب، آسيب كليه و كبد، مشكلات قلبي و عروقي و مرگ را باعث شده است (12،11)

Herbal drugs as a way to treat obesity sounds like a reasonable solution; however, due to lack of awareness, unreliable advertisement that only seek higher profits, and prescription of the drugs by non-experts individual, those who use such solutions encounter several problems [9]. Nowadays, the market of weight loss pills is growing and such drugs are heavily advertised with promises of no side-effects and that “even ineffective, you have nothing to risk by taking a few herbal drugs” [10]. In reality however, there are several reports of negative side-effects due to using the drugs that are not confirmed by the ministry health. Many of these drugs are handmade and trafficked into the country. They are rarely distributed by authorized pharmacies and mostly found in hair salons, gym clubs, and herbal medicine shops. Unfortunately these drugs, mostly imported from China, are highly popular, while they mostly cause dangerous side effects [10]. These so called herbal drugs are intensively advertised in satellite TV channels that are not controlled by legal authorities in Iran. It is not possible to tell by Visual examination of the drugs and the packaging if the drugs contain psychedelic compounds (e.g. amphetamine, methamphetamine, and methyl dioxide methamphetamine) and other illicit drugs [10]. The users need to know that if a drug is not approved by the ministry of health, it is either ineffective or contains illicit compounds that may causes side effects. Therefore, the first sign of an effective weight loss drug is a license issued by the ministry of health. The growing trend of using illicit weight loss drugs is witnessed in the European, America, and Asian countries as well and several studies have been carried out to survey the illicit compounds used in these so called herbal drugs. These studies have reported different and inconsistent results. The most common illicit compounds used in such drugs are sibutramine, fenfluramine, ephedra, and caffeine. All these compounds are illicit and create side effects like xerostomia, hand tremor, increased blood pressure, sleep disorders, loss of appetite, palpitation, liver and kidney damage, cardiovascular problems, and even death [11, 12].

سندرم پیش از قاعدگیPMS)) یک مشکل شایع سلامت در زنان سنین باروری از منارک تا منوپوز می باشد (1)که به صورت مجموعه ای از علائم فیزیکی، روانی یا رفتاری تظاهر می نماید که در اواخر فازلوتئال سیکل قاعدگی (به طور متوسط 7-5 روز قبل از شروع خونریزی) شروع می شود و 4-2 روز پس از خونریزی ماهانه به طول می انجامد. این چرخه به صورت مداوم تکرار می شود(2). علائم متعدد و متنوعی در ارتباط با PMS گزارش شده است. علائم شایع شامل اضطراب، تحریک پذیری، افسردگی، تغییرات خلقی، اختلالات خواب، خستگی، کاهش میل جنسی، درد سینه ها، افزایش وزن، سردرد، تغییر در اشتها، دردهای عمومی، اختلال تمرکز و اجتماع گریزی می باشد (3). فرم شدید و ناتوان کننده ای از سندرم پیش از قاعدگی به عنوان اختلال ملال پیش از قاعدگی (PMDD) در سال 1994 توصیف شد، که در این فرم از PMS علائم خلقی برجسته تر شده و اختلال عملکرد شدید وجود دارد (4). در یک مطالعه متاآنالیز مقالات سال های 2011- 1996 که توسط دیرکوند و همکارانش انجام شد، شیوع PMS 7/%47 اعلام گردید. در این مطالعه که مجموعا 18803 نفر را در بر می گرفت بالاترین میزان شیوع PMS مربوط به کشور ایران 98% گزارش شده و کم ترین مربوط به کشور فرانسه 12% بوده است (5). در ایران شیوع این سندرم طی مطالعه ای که بر روی زنان 49-15 ساله در شهر تهران انجام شده، 4/64 % تخمین زده شد(6). یکی از علائم سندرم پیش از قاعدگی افسردگی است که به صورت یک خلق افسرده ثابت مشخص می گردد. کاهش علاقه یا دلخوشی، کاهش انرژی که حداقل به مدت 2 هفته طول بکشد، به همراه کاهش اعتماد به نفس، ملامت کردن خود، احساس گناه یا تمایل به خودکشی، کاهش توانایی در فکر کردن و تمرکز کردن، تغییر در فعالیت حسی حرکتی، اختلال در خواب و اشتها از علائم آن می باشد (7). از علائم دیگر سندرم پیش از قاعدگی، اضطراب است؛ اضطراب یک حالت یا احساس تشویش، ناراحتی، بی قراری، تردید و ترس است که ناشی از پیش بینی یک تهدید یا خطر می باشد. معمولا عامل درون روانی آن بیش از عوامل خارجی است که منشأ آن نامشخص یا ناشناخته است (8). اضطراب ممکن است به صورت وضعیتی از احساس موقت تنش ذهنی و فیزیکی (اضطراب موقعیتی) باشد. همچنین ممکن است به صورت یک صفت خاص که از مختصات شخصیتی نسبتا پایدار است (اضطراب صفتی)، تعریف شود .

Premenstrual syndrome (PMS) is a common problem in women at fertility age from menarche to menopause [1]. It appears through a set of physical, psychological, or behavioral symptoms that start at the late luteal phase of menstruation cycle (five to seven days before bleeding) and last for two to four days after bleeding. This cycle happens continuously [2]. Different and many symptoms are reported for PMS. Among the common symptoms are anxiety, irritability, depression, moodiness, sleep disorder, fatigue, breast pain, loss of sexual desire, weight gain, headache, appetite change, general pain, lack of concentration, and isolation [3]. The severe and debilitating form of PMS was described as premenstrual dysphoric disorder (PMDD) in 1994. This form of PMS is featured with stronger mood symptoms and strong function disorders [4]. In a meta-analysis study on the published papers between 1996 and 2011, Dirkvand et al. reported a prevalence rate of 47.7% for PMS. Their study covered 18803 subjects and the highest and lowest prevalence rate of the syndrome were 98% (Iran) and 12% (France) respectively [5]. A study on women at 15-49 yeas age range in Tehran estimated the prevalence of PMS equal to 64.4% [6]. Depression is one of the symptoms of PMS, which appears as a constant depressed mood in the individuals. Loss of desire or happiness, feeling less energy that lasts for at least two weeks, lower self-confidence, self-blame, sense of guilt and suicidal thoughts, loss concentration, change in sensory motor activity, and sleep and appetite disorders are some of the symptoms [7]. Anxiety is another symptom of PMS, which is a mood or feeling of disquietude, restlessness, discomfort, fear, and hesitation that are rooted in expecting a danger or a threat. In many cases, the internal mental factors, which have no clear source, outnumber the external factors [8]. Anxiety might be a form of temporary mental and physical tension (situational anxiety) or a specific trait and part of the permanent characteristics (trait anxiety) [9].

يكي از مشكلات اساسي و حل نشده در درمان بيماري سرطان، عدم وجود روشي مناسب در تشخيص به‌موقع و زودرس آن مي‏باشد. تشخیص در مراحل اولیه سرطان پستان می‌تواند تأثیر بسزایی در کاهش میزان مرگ و میر زنان داشته ‌باشد (6). نتایج مطالعات نشان می دهد که میزان بالای مرگ و میر در بین بیماران سرطان پستان ناشی از تشخیص دیر هنگام این بیماری است. میزان بقای 5 ساله در خانم هایی که سرطان آن ها در مراحل اولیه تشخیص داده شده 90 درصد است، در حالی که این میزان در خانم هایی که سرطان آن‌ها پیشرفت کرده است، به 60 درصد کاهش یافته است (7, 8). بنابراین وچود یک سیستم دقیق و مطمن برای تشخیص به موقع و خوش خیم بودن یا بدخیم بودن توده سرطانی ضروری به نظر می‌رسد (9). اخیراً تکنولوژی‌های جدید تصویربرداری مولکولی، به‌صورت فزاینده‌ای، خصوصاً جهت فهم رفتارهای پیچیده و گوناگون سرطان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند (10). در سال‌های اخیر، استفاده از ترکیب PET و CT رشد زیادی کرده است. این امر به دلیل فراهم آوردن اطلاعات عملکردی منحصر به فرد توسط روش PET می‌باشد که با ترکیب شدن آن با روش CT Scan کمبود اطلاعات آناتومیکی در PET را جهت لوکالیزاسیون دقیق ضایعه را جبران می‌کند (11, 12). استفاده همراهCT با PET نه تنها به نحو قابل ملاحظه‌ای ویژگی تشخیص را اضافه می‌کند، بلکه حساسیت تشخیص تومور را نیز افزایش می‌دهد (13). جهت مشخص کردن ضایعه از لحاظ خوش‌خیمی و بدخیمی، FDG-PET معمولاً بسیار بهتر عمل می‌کند. تصویربرداری PET/CT برای مرحله‌بندی تومور (Staging) به‌طور تیپیک از سر تا کف لگن انجام می‌شود، اما CT با کنتراست ممکن است فقط در یک Subregion حائز اهمیت ‌باشد (14). استفاده از FDG PET/CT اطلاعات قابل ملاحظه‌ای در زمینه مرحله‌بندی و ارزیابی درمان تعداد قابل ملاحظه‌ای از تومورها، شامل کارسینوم ریه، کانسر کولورکتال، لنفوم، تومورهای سروگردن، ملانوم و بسیار تومورهای دیگر فراهم می‌کند (15). در میان انواع سرطان‌ها، سرطان پستان به علت شیوع بالا در میان زنان، از اهمیت بالینی فراوانی برخوردار است از سوی دیگر، با توجه به نقش مهم زنان در خانواده و رشد و بالندگی جامعه بشری، سلامت آنان یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر بهره‌وری خانواده و جامعه محسوب می‌شود. مرحله‌بندی سرطان پستان، جهت انتخاب و ارائه بهترین درمان بسیار کمک کننده خواهد بود. مرحله‌بندی تلاشی دقیق برای پی بردن به این نکته است که آیا تومور به بافت‌های مجاور حمله نموده و اینکه آیا سرطان گسترش یافته و اگر گسترش پیدا کرده در کدام اندام از بدن این اتفاق رخ داده است. تصویربرداری PET/CT برای مرحله‌بندی تومور از ساير روش‌های تصويربرداري همچون MRI دقیق‌تر و سریع‌تر بوده و می‌تواند سرطان را در مراحل اوليه تشخيص دهد (12).

One of the fundamental and unresolved problems in cancer treatment is absence of a method for timely and early diagnosis. Diagnosis of breast cancer at the early stages has a notable effect on lowering the mortality rate in women [6]. Studies have shown that higher mortality rate in these patients is due to late diagnosis. Five years survival rate in the women whose breast cancer is diagnosed at early stages is 90%, while this figure is 60% for women with advanced cancer [7, 8]. Therefore, there is a need for an accurate and reliable system for timely diagnosis and determine if the tumor is benign or malignant [9]. The new molecular imaging technologies have been widely used for understanding the diverse and complicated behavior of cancers [10]. The recent years have witnessed an increase in using a combination of PET and CT technologies. The reason for this is to combine the unique functional information from PET technology and SC Scan technology to fill the anatomical information gap in PET and accurate localization of the lesion [11, 12]. Using CT and PET at the same time not only adds greatly to diagnosis power, but also improves sensitivity of tumor diagnosis process [13]. The FDG-PET technique is usually a more efficient way to determine if the lesion is benign or malignant. For tumor staging, the PET/CT imaging is typically performed from the head to the bottom of pelvis, while contrast CT might be only notable in a subregion [14]. With EDG PET/CT, it is possible to obtain notable information about staging and assessing the treatment process of several types of tumors like pulmonary carcinoma, colorectal cancer, lymphoma, head and neck tumors, melanoma, and so on [15]. Among different types of cancers, breast cancer is clinically more important given its higher prevalence. On the other hand, given the key role that women play in the family and human society growth, their health is highly effective in productivity of family and society. Staging cancer is helpful to determine the best treatment. It is an accurate attempt to find out if the tumor has attacked the adjacent tissues and what limbs are affected by metastasis if any. The PET/CT imaging is more accurate and faster than other imaging techniques like MRI for tumor staging so that using this technology, it is possible to diagnose cancer at early stages [12].

سـرطان پـستان شایع‌ترین نوع بدخیمی و مهم ترین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان می باشد (1). در ایران نیز مانند بسیاری از کشورهای در حال توسعه و پیشرفته، سرطان پستان شایع‌ترین سرطان زنان بوده (2) و زنان ایرانی را یك دهه زودتر از همتاهایشان در کشورهای پیشرفته تحت تأثیر قرار می‌دهد (3). این مسئله بار درمانی و اقتصادی بالایی را بر سیستم بهداشتی کشور تحمیل می‌کند (4). عوامل خطرساز متنوعی برای سرطان پستان وجود دارد که تعدادی از آن‌ها اثبات شده و در مورد تعدادی از آن‌ها نیز نتایج متفاوت و متناقضی گزارش شده است (5). سبک جدید زندگی، افزایش مصرف غذاهای ناسالم، افزایش جمعیت مسن، مصرف دخانیات، قرص های پیشگیری از بارداری و استروژن جایگزین در دوران یائسگی از عوامل خطر اثبات شده در مطالعات مختلف می باشند (8-6). در برخی مطالعات ارتباط بین سرطان پستان و بیماری های تیروئید نیز بیان شده است (11-9). نتایج مطالعات صورت گرفته در مورد ارتباط بین سرطان پستان با بیماری های تیروئیدی متناقض است به طوری که در مطالعه انجام شده در سال 2003 این ارتباط مشاهده شد (12). همچنین در مطالعه Gogas و همکاران ميزان شيوع بالايي از تيروئيدي اتوايميون را در بیماران مبتلا به سرطان پستان گزارش کردند (13). در سال 2011 در دانشگاه علوم پزشکی تبریز مطالعه‌ای توسط Aliasgarzadeh و همکاران انجام گرفت که در آن ارتباطی بین اتوایمیونیته تیروئید و سرطان پستان در زنان مبتلا کشف نشد (14). از سوي ديگر، در مطالعه دیگر ارتباط معنی‌داری بين وجود بيماري خود ایمنی تيروئيد و سرطان پستان مشاهده شد (15). این یافته‌ها منجر به پژوهش درباره ارتباط بین سرطان پستان با بیماری‌های خود ایمنی تیروئید شده است و پژوهشگران طی مطالعات مختلف شیوع بیشتری از autoimmune thyroid disorders در میان بیماران با سرطان پستان نسبت به گروه کنترل هم سن آن‌ها را گزارش کرده‌اند (17،16،14). یکی از راه‌های بررسی وضعیت ندول های تيروئيد، استفاده از سیستم TI-RADS به منظور طبقه‌بندی کردن وضعیت بیماران می باشد که مورد توجه محققین قرار گرفته است (19،18). کالج رادیولوژی آمریکا، سیتم اطلاعات و گزارش تصویربرداری تیروئید را به منظور مشخص نمودن الگوی استاندارد ضایعات تیروئید و ارتباط آن با بدخیمی ها توسعه دادند (20). در این سیستم ویژگی های سونوگرافی به صورت خوش خیم، حداقل مشکوک، نسبتا مشکوک یا بسیار مشکوک به بدخیمی مشخص می شود (20). هنگام ارزیابی یک ندول، از ویژگی‌های؛ محتوی, اکوژنیسیته, شکل, مارژین و فوکوسهای اکوژن مشخصات ندول را انتخاب کرده در نهایت با جمع ویژگی‌ها درجه TIRADS ندول به دست آورده می شود. درجه کل، سطح ACR TI-RADS ندول را تعیین می کند، که گستره آن از TR1 (خوش خیم) تا TR5 (بسیار مشکوک به بدخیمی) متغیر است (21،22). با توجه به یافته‌های باليني و تناقضات موجود در مورد ارتباط بین سرطان پستان با بیماری های تيروئيدي، در این مطالعه ندول های تیروئیدی براساس سیستم TIRAD مورد بررسی قرار گرفت.

Breast cancer is the most common type of malignancy and it is also the leading cause of cancer death in women (1). In addition, in Iran like many other developing and developed countries, the breast cancer is the most commonly occurring cancer in women (2) and the Iranian women are affected by breast cancer one decade sooner than the women in advanced countries (3). This issue imposes a great treatment and economic burden on the health system of the country (4). There are various risk factors leading to breast cancer that some of which have been proven to exert an effect on breast cancer while there are some different and contradictory reports on some other factors (5). The new lifestyle, eating unhealthy foods, aging population, smoking, contraceptive pills and replacing estrogen during the menopause are considered some of the proven risk factors in different studies (6-8). According to some studies, it has been said that there is a relationship between breast cancer and thyroid diseases (9-11). The results of the studies on the relationship between breast cancer with thyroid diseases are contradictory such that a relationship was observed in the study conducted in 2003 (12). Furthermore, the study conducted by Gogas et al. reported a major epidemic of autoimmune thyroiditis in patients with breast cancer (13). A study was conducted by Aliasgarzadeh et al. in Tabriz University of Medical Sciences in 2011 where no relationship was found between thyroid autoimmunity and breast cancer in the women with breast cancer (14). On the other hand, according to another study a significant relationship was observed between the autoimmune thyroid disease and breast cancer (15). These findings led to the study on the relationship between breast cancer with autoimmune thyroid diseases and the researchers reported a greater epidemic of autoimmune thyroid disorders in the women with breast cancer in the control of patients with breast cancer in comparison with the control group of the same age (14, 16, 17). One of the methods used to examine the conditions of thyroid nodules is to use the TI-RADS system to classify the conditions of the patients that have attracted the attention of the researchers (18, 19). The American College of Radiology developed Thyroid imaging reporting and data system (TI-RADS) to identify the standard pattern of thyroid lesions and its relationship with malignancies (20). In this system, the sonographic features are determined as benign, least suspicious, relatively suspicious or very suspicious for malignancy (20). When evaluating a nodule, the characteristics of the nodule are selected from the features of content, echogenicity, shape, margins and echogenic foci, and finally, the TIRADS grade for the nodule will be obtained through the whole features. The total grade determines the TIRADS ACR level of nodule whose extent ranges from TR1 (benign) to TR5 (very suspicious for malignancy) (21.22). Considering the clinical findings and the contradictories about the relationship between breast cancer and thyroid diseases, the thyroid nodules were examined based on TIRAD system in the present study.

لنفوم هوچكين، سرطانی است که از سلول‌های سیستم ایمنی آغاز می‌شود (1). ﻣﯿﺰان ﺑﺮوز اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎري در کشورهای ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ شایع‌تر از ﮐﺸﻮرﻫﺎي آﺳﯿﺎﯾﯽ اﺳﺖ (2). ﻟﻨﻔﻮم ﻫﻮﭼﻜﻴﻦ ﺑـﺮوز ﺟﻐﺮاﻓﻴـﺎﻳﻲ وﺳـﻴﻌﻲ دارد، به‌طوری که ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﻃﯽ سال‌های 2013-2009 در آﻣﺮﯾﮑﺎ، ﻣﯿﺰان ﺑﺮوز اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎري 2/6 در هر 100 ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ (3). این بیماری داراي دو ﭘﻴـﻚ ﺳﻨﻲ می‌باشد ﻛﻪ ﭘﻴﻚ اول آن 34-15 ﺳـﺎل و ﭘﻴـﻚ دوم آن 54 ﺳــﺎل ﻣــﻲ‌ﺑﺎﺷــﺪ (4). علت بیماری هوچکین هنوز شناخته نشده است و تعداد زیادی از مطالعات استعداد ژنتیکی را در رابطه با ابتلا به این بیماری نشان داده‌‌اند (5). همچنین ارتباطی بین بیماری هوچکین و آنتی ژن های HLA وجود دارد (6). به‌طورکلی بیماران مبتلا به هوچکین با لنفادنوپاتی محیطی خود را نشان می‌دهند که شایع‌ترین تظاهرات بالینی بزرگ شدن غدد لنفاوی در افراد جوان است و محل‌های شایع آن غدد لنفاوی گردنی و سوپراکلاویکولر و در درجه بعدی قسمت‌‌‌های فوقانی گردن و زیربغل می‌باشد (7). تشخیص این بیماری براساس بررسی نمونه بیوپسی غده لنفاوی است که توسط متخصص آسیب شناسی انجام می‌شود (8). بعد از تشخیص بیماری اقدامات Staging شامل آزمایش CBC، ESR، LDH،CXR، CT اسکن شکم و لگن وآسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان و PET اسکن و یا گالیوم اسکن انجام می‌شود (9). در سال‌های اخير استفاده از فناوری‌های پزشـكي در تشخيص و درمان بیماری‌ها رشد چشمگيری داشـته اسـت. اسـتفاده مناسـب از ايـن فناوری‌ها می‌تواند به تشخيص و درمان بیماری‌ها كمك مـؤثري نمايد (10). فناوری PET اسکن یک فناوري تصويربرداري پزشكي غیرتهاجمی پيچيـده و گران‌قيمت است كه در تشخيص و درمان بیماری‌های مختلفي از جمله انـواع سـرطان، بیماری‌های قلبـي-عروقـي و بیماری‌های عصـبي كـاربرد دارد (11). این روش امکان مشاهده عملکرد سلولی، پروسه مولکولی و پیگیری این پروسه را در ارگانیسم‌های زنده بدن بدون هیچ صدمه یا مزاحمتی برای سلول فراهم می‌کند. تصویربرداری مولکولی شامل تصویربرداری فلورسانس، تصویربرداری بیولومینیسانس، (PET) Positron Emission Tomography، Single Photon Emission Computed Tomography (SPECT) و Magnetit Resonance Imaging (MRI) هستند که نقش محوری در پروسه شناخت تومورها داشته‌اند (12). پیشرفت این روش پزشکان را قادر می‌سازد که نه تنها تومورها را لوکالیزه کنند، بلکه اکتیویته پروسه‌های بیولوژیک را نیز در داخل این تومورها ارزیابی و امکان درمان "on the spot" فراهم گردد (13). تصویربرداری به روش PET خصوصاً با تأثیر بر روی درمان، نقش قابل ملاحظه‌ای در پزشکی ایفا نموده است به نحوی که تا 40 درصد تغییر در درمان، بیماران ایجاد نموده است (14).

Hodgkin Lymphoma (HL) is a cancer that starts from immunity system cells (1). Prevalence of the disease in the developed countries is higher than Asian countries (2). It has a wide geographical distribution so that a study in the USA between 2009 and 2013 reported a prevalence rate of 6.2 in every 100 thousand individuals (3). The disease is also featured with age peak so that the first peak is between 15 and 34 years and the second peak is in 54th year (4). The cause of HL is unknown and many studies have blamed genetical potential (5). There is a relationship between HL and HLA antigens (6). In general, HL patients demonstrate peripheral lymphadenopathy and enlarged lymphatic glands is the most common clinical expression in young patients. The most common spots of expression are cervical and supraclavicular lymph glands following by the armpit and upper parts of the neck (7). Diagnosis of HL is based on examining biopsy samples of lymph glands by a pathologist (8). After diagnosis, staging measures including CBC, ESR, LDH, CXR, abdominal and pelvic CT-SCAN, aspiration, marrow biopsy, PET scan, and/or Gallium scan are carried out (9). Over the past few years, technological advances have come to help us in diagnosing and treating diseases. Proper use of such technologies can lead to a better diagnosis and more efficient treatment (10). The PET scan is a non-invasive, complicated, and expensive medical imaging technology that is used to diagnose and treat various diseases like a variety of cancers, cardiovascular diseases, and neurological diseases (11). The technique reveals cellular function and molecular process and it can trace the process in living organisms without any damage or risk to the cells. Molecular imaging includes fluorescence imaging, bioluminescent imaging, positron emission tomography (PET), single photon emission compound tomography (SPECT), and magnetic resonance imaging (MRI). These imaging technologies play a key role in finding and study tumors (12). Thanks to technological advances, physicians are able not only to localize the tumors but also examine activity of biological processes inside the tumors, which enables them to perform ‘on the spot’ treatment (13). By causing 40% change in treatment performance, PET imaging plays a notable role in medicine (14).

دیابت ملیتوس یک بیماری مزمن و پیچیده است که نیاز به مراقبت های پزشکی مداوم و استراتژی هایی جهت کاهش احتمال وقوع عوارض متعدد آن دارد(1). امروزه با استفاده از برنامه های درمان پیشرفته هیپرگلیسمی توانسته اند عوارض مهم بیماری دیابت مانند اختلالات میکروواسکولار و قلبی را کاهش دهند(2). اما استفاده از این برنامه ها موجب افزایش بروز دوره های هیپوگلیسمی گردیده است(3). هیپوگلیسمی یک نگرانی بالینی حیاتی و جدی را در بیماران مبتلا به دیابت به همراه دارد(4). در برخی از تقسیم بندی ها هیپوگلیسمی به صورت خفیف و شدید طبقه بندی شده است. هیپوگلیسمی شدید نشان دهنده ی شرایط تهدید کننده ی حیات است که نیاز به کمک رسانی شخص ثالث دارد(5). هیپوگلیسمی ممکن است به صورت نامطلوبی با علایم روانپزشکی همراه گردد و در صورت تشدید منجر به افزایش بروز معلولیت ها و مرگ می گردد(6). تجربه ی هیپوگلیسمی ممکن است منجر به ترس از عود آن گردد(7). ترس از هیپوگلیسمی در افراد مختلف دیابتی، اعضای خانواده، مراقبین و همسرانشان در سطوح مختلف تجربه می شود و در 20 تا 30 درصد از بیماران تحت درمان با انسولین گزارش شده است که سطح اضطراب را افزایش می دهند(8). ترس از هیپوگلیسمی بر استفاده از رفتارهای سلامت در خود کنترلی دیابت مانند رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی و دوز انسولین تاثیر می گذارد. تطابق با درمان و برنامه کنترلی سخت گلوکز می تواند ترس از هیپوگلیسمی را افزایش دهد(9 و 10). در مطالعات دیده شده است که ترس از هیپوگلیسمی منجر به اختلالات خواب و کاهش کیفیت خواب و افت کیفیت زندگی بیماران دیابتی گردیده است(11 و 12). ترس از هیپوگلیسمی به عنوان بزرگ ترین مانع جهت فعالیت فیزیکی در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 1 گزارش شده است(12 و 13). جهت کنترل ترس از هیپوگلیسمی از مداخلات متنوعی استفاده شده است که از این میان می توان به سیستم های نظارت بر گلوکز مداوم، قلم انسولین، پمپ انسولین، محاسبه کننده بلوس انسولین و برنامه های کاربردی تلفن همراه اشاره کرد(14). در مطالعات بارنارد و همکاران(15) و چمبرلین و همکاران(16) استفاده از سیستم های جدید کنترل کننده ی گلوکز با کاهش ترس از هیپوگلیسمی در ارتباط بوده است. اما دسته دیگری از مداخلات که مورد استفاده قرار گرفته شامل آموزش دیابت، تمرین های آگاهی از کنترل قند خون، ارتقا انگیزش درمانی، بهبود عدم آگاهی از هیپوگلیسمی و مداخلات پزشکی از راه دور بوده است(17 و 18(؛ اما از بین این مداخلات، درمان شناختی رفتاری گروهی و فردی در مواردی مورد استفاده قرار گرفته است و این نوع درمان توانسته است با اصلاح تحریفات شناختی بیمار و بهبود مکانیسم های سازگاری ترس از هیپوگلیسمی را در برخی مطالعات کاهش دهد(19 و 20).

Mellitus diabetes is a chronic and complicated disease that requires permanent medical cares and strategies to attenuate the risk of recurrence of many side-effects [1]. Nowadays, advance hyperglycemia treatments have managed to alleviate the main side-effects of diabetes like microvascular and cardiac disorders [2]. However, these treatments increase the occurrence of hypoglycemia periods [3]. Hypoglycemia is a critical and life-threatening clinical concern in diabetic patients [4]. In some categorizations, hypoglycemia is categorized into trivial and severe categories. Severe hypoglycemia represents life-threatening conditions and the necessity of a third-party intervention [5]. Hypoglycemia might be accompanied by psychological symptoms that might lead to impairment and death in intense cases [6]. A hypoglycemia experiment might lead to fear of hypoglycemia recurrence [7]. The fear of hypoglycemia is experienced by diabetic patients, their family, care givers, and spouses at different levels. A higher anxiety was reported in 20 to 30% of patients under insulin treatment [8]. This fear affects health related behaviors of diabetes self-control like diet, physical activity, and required insulin dosage. The level of compatibility of treatments and strict glucose control program might intensify the fear of hypoglycemia [9, 10]. Studies have shown that the fear of hypoglycemia might lead to sleep disorders, a decrease in the quality of sleep, and a decrease in the quality of life in diabetics [11, 12]. The fear of hypoglycemia is one of the biggest obstacles of doing physical activities in adults with diabetes type I [12, 13]. A variety of interventions are available to control the fear and among them continuous glucose monitoring systems, insulin pen, insulin pump, insulin bolus, and smartphone applications are notable [14]. Barnard et al. [15] and Chaberline et al. [16] studied the use of new glucose controller systems and their effect on alleviation of the fear of hypoglycemia. Another group of interventions are featured with educating the patient, blood sugar level awareness practices, improving treatment motivation, improving awareness about hypoglycemia, and remote medical interventions [17, 18]. Among these treatments, group and individual cognitive behavioral treatment has drawn more attention as it has been effective in correcting cognitive misperceptions in the patient and improving the mechanisms to adapt to the fear of hypoglycemia [19, 20].

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) به عنوان یک اختلال غدد درون ریز ناشی از عدم تعادل هورمونی در زنان است.[1] این سندرم یک بیماری غیر واگیر خاموش است.[3] PCOS نوعی از مقاومت انسولین منحصر به فرد برای زنان مبتلا شده است و تغییرات احتمالی ترشح کورتیزول و ملاتونین است که به طور قابل توجهی منعکس کننده عملکرد هیپوتالاموس، هیپوفیز و آدرنال است.[3, 4] PCOsمیزان شیوع PCOs بر اساس معیارهای تعیین شده توسط موسسه ملی بهداشت (NIH)حدود 6 تا 10 درصد و بر اساس معیارهای روتردام تا 15 درصد، گزارش شده است.[2] داراي اثرات بالقوه قابل توجه و متنوعي از جمله 1- اثر بر باروري (ناباروري، هيپراتروژنيسم، هيرسوتيسم)، 2- تاثیر متابوليسم (مقاومت به انسولین، تحمل گلوکز، دیابت نوع 2، نارسایی قلبی عروقی) و3- ویژگی های روانشناختی(اضطراب ،افسردگی،کیفیت زندگی پایین) می باشد.[1] با این حال عموم مردم از آن آگاه نیستند. [7] مطالعات نشان داده زنان مبتلا به PCOS از افزایش استرس های اجتماعی و دیگر استرس های زندگی رنج می برند. یکی از انواع استرس ها، استرس شغلی است و مطالعات نشان داده استرس شغلی به عنوان دومین مشکل سلامتی مرتبط با کار است. [11] استرس شغلی به این صورت تعریف می شود: هرگونه واکنش غیرمفید روانی یا جسمانی که در نتیجه عدم تطابق کار فرد با توانایی هایش حاصل می شود، که می تواند سبب بروز رفتارهاي پرخاشگرانه، صدمات شغلی، اختلالات روانی یا جسمانی و حتی مرگ شود. استرس شغلی بر سلامتی افراد تاثیر می گذارد، کیفیت زندگی را کاهش می دهد و احتمال وقوع حوادث ناشی از کار را افزایش می دهد. تجربه استرس می تواند تاثیرات زیان آوري بر سلامت فیزیکی و روانی مانند فشار خون بالا، حملات قلبی، افسردگی و اضطراب گردد. در استرس مزمن احتمال تغییرعادات تغذیه ای وجود داشته و یکی از استراتژی های مقابله با استرس پر خوری بوده و به دنبال آن افزایش انرژی و مواد غذایی مضر سبب چاقی و افزایش چربی دور شکم می گردد که هردو عوامل خطر محوری بروز دیابت نوع 2 هستند.[8] [12] همچنین تغذیه ناسالم در نهایت منجر به مقاومت انسولین در افراد نیز می گردد. رابطه معنی داری بین مقاومت انسولینی و مشکلات بالینی همچون کبد چرب غیر الکلی،PCOs گزارش شده است. از سوی دیگر، بعضی از عوامل شغلی مانند: ناسازگاری ریتم شبانه روزی و اختلالات خواب در طی تغییرات شبانه، آلودگی هوا در محل کار (ذرات،حلال)، فلزات سنگین (آرسنیک،جیوه) یا قرارگرفتن درمعرض آلودگی های آلی پایدار خطرمقاومت به انسولین رابه طور عمده افزایش می دهند.[10] بنابراین احتمال بروز PCOs در زنان شاغل را افزایش می یابد. مطالعات نشان داده اضطراب، افسردگی، عدم فعالیت بدنی در زنان دارای سندروم تخمدان پلی کیستیک رایج است. در بسیاری از مشاغل برخی از این موارد وجود دارند.[4] [12] عمدتا زنان شاغل به خاطر نوع شغل و همزمان انجام امور منزل استرس زیادی را تجربه می کنند. با توجه به توضیحات فوق فرض این مطالعه افزایش ریسک ابتلا به PCOs در زنان شاغل است.

Poly-cystic ovary syndrome (PCOS) is a disorder of endocrine glands and it is caused by hormonal imbalance in women [1]. It is a silent and non-contagious disease [3] and appears as a sort of insulin resistance in women along with probable changes in cortisol and melatonin secretion; which are the key indicators of hypothalamus, hypophyses, and adrenal function [3, 4]. According to the measures introduced by the National Institute of Health (NIH) and Rotterdam measures, the prevalence of PCOS is about 6-10% and 15% respectively [2]. The syndrome causes diverse and notable complications like infertility, hypoestrogenism, hirsutism, insulin resistance, glucose intolerance, diabetes type II, and cardiovascular disorder, anxiety, depression, and low quality of life [1]. Despite all these problems caused by PCOS, there is no public awareness of it [7]. As suggested by studies, women with PCOS suffer from a higher social stress and other life stresses as well. One of these stresses is occupational stress and as shown by studies, occupational stress is the second occupational health issue [11]. By definition, occupational stress refers to any non-useful psychological or physical response caused by a lack of fitness between the responsibility assigned at work and one’s capabilities, which might lead to aggressive behaviors, work accidents, psychological and mental disorders, or even death. Occupational stress affects one’s health and quality of life and increases the risk of work accidents. Experiencing stress might cause destructive effects on physical and psychological health like hypertension, heart attack, depression, and anxiety. Chronic depression might cause changes in nutritional habits so that many find overeating a way to fight stress, which leads to obesity and abdominal fat – both as the key risk factors of diabetes type II [8, 12]. In addition, unhealthy nutrition results in insulin resistance so that there is a significant relationship between insulin resistance and clinical problems like non-alcoholic fatty liver and PCOS. On the other hand, some of occupational risk factors like inconsistency of circadian rhythm, overnight sleep disruption, polluted environment at work (particles, solvents), exposure to heavy metals (arsenic, mercury) or stable organic pollutants increase the risk of insulin resistance. Many jobs are featured with these risk factors. As shown by other studies, anxiety, depression, and lack of physical activity are very common in women with POCS [4, 12]. In general, working women are under heavy stresses as in addition to their work, they are in charge of home affairs. In light of this introduction, the hypothesis of the present study is that working women are at a higher risk of developing PCOS.

کروناویروس در 12 دسامبر 2019 از شهر ووهان شروع شد و به سرعت به سایر شهرهای چین و سپس سراسر جهان منتشر شد. در تاریخ 11 مارس 2020، سازمان بهداشت جهانی یک وضعیت پاندمیک ناشی از کووید 19 را اعلام کرد. این ویروس با ایجاد سندروم حاد تنفسی بسیار مسری است و سریع انتشار می یابد و تا کنون 392802 نفر در دنیا جان خود را در اثر این بیماری از دست داده اند. در منظقه مدیترانه شرقی تعداد کل موارد بیماری و افراد فوت شده به ترتیب 605026 و 14024 می باشد. همچنین این آمار در کشور تعداد موارد جدید 167156 و تعداد موارد فوت 8134 مورد می باشد که بدین لحاظ ایران دهمین کشور آلوده دنیا می باشد. (1). ویروس کووید 19 در لاواژ ترشحات ریوی، خون و مدفوع بیماران یافت شده است که نشان دهنده¬ی مسیرهای انتقال عفونت می¬باشد (2) ولی طبق تحقیقات انجام شده عمده¬ی انتقال این بیماری از طریق قطرات تنفسی (خارج شده از بینی و دهان) و تماس مستقیم با سطوح آلوده است. دوره¬ی کمون بیماری بین 1 تا 14 روز بوده که عمدتا بین 3 تا 7 روز بیماری ظاهر می¬شود (3). میانگین سنی مبتلایان بین 47 تا 59 سال می¬باشد که بین 9/41 تا 7/45 درصد زنان مبتلا می¬شوند (4). علائم این بیماری عمدتا تب، سرفه و بی حالی می¬باشد و اکثریت مبتلایان همانند آنفلوانزا این بیماری را طی می¬کنند و تعداد کمی از آن¬ها دچار دیسترس تنفسی، زجر تنفسی و (با ایجاد اسیدوز متابولیک غیر قابل درمان، شوک سپتیک و اختلال انعقادی منجر به) مرگ می¬شوند (5). تمامی موارد ذکر شده دلیل بر خطرپذیری مراقبین بهداشتی در مقابل این بیماری است (6). ماهیت پاندمیک بیماری، مرگ و میر و سرایت بالا از عواملی هستند که این بیماری را به عنوان یک بیماری نگران کننده و ترسناک در اذهان عمومی ترسیم کرده است (7). مطالعاتی در مورد تاثیر این بیماری در تهدید سلامت روان مراقبین بهداشتی وجود دارد. وضعیت¬های ضدپاندمیک و فشار بالای کاری ناشی از آن همیشه تهدید کننده سلامت روان کارکنان بهداشتی درمانی بوده است. بنابراین در چنین وضعیت¬هایی، ارزیابی و مداخله روانشناختی در قربانیان و مراقبین از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است (3). طبق تحقیات انجام شده انتشار ویروس سارس در بین کادر بیمارستان 33 تا 42 درصد و بین بیماران 62 تا 79 درصد می¬باشد، در واقع محیط بیمارستان منبع مهمی برای انتقال ویروس سارس بوده است (8) با توجه به تشابه بسیار سارس با کووید19، بیمارستان می¬تواند تهدید بزرگی برای ابتلای مردم و کادر درمان باشد و این خود بر اضطراب پرسنل بیمارستان خواهد افزود. کادر درمان به دلیل شیفت¬هاي کاري طولانی و خستگی¬هاي ناشی از آن، همواره در معرض اين هستند که سلامتی آن¬ها در ابعاد مختلف تهديد شود (9). کادر درمانی که در خط مقدم مبارزه با کووید 19 هستند متحمل رنج¬های جسمانی و روحی زیادی می¬شوند و مطالعات نشان دهنده¬ی استرس¬های روانشناختی شدیدتر در پرسنل خط مقدم می باشد (5).

Cronavirus appeared in Wuhan on the December 12th 2019 and rapidly spread to other cities of China and then the world. On the March 11th 2020, the WHO declared COVID 19 pandemic. By creating acute respiratory syndrome, the virus is highly contagious and spreads fast so that 392802 are dead so far due to the virus in the world. Total number of deaths and diagnosed cases in the east Mediterranean region are 605026 and 14024 respectively. In Iran, 167156 cases and 8134 deaths have been recorded o far, which places Iran in 10th position in the world in terms of the spread of COVID 19 [1]. COVID 19 virus can be found in pulmonary secretion lavage, blood, and feces of the patients, which indicate the infection transmission paths [2]. According to studies, the main transmission path of the disease is through respiratory droplets (from the nose and mouth) and direct contact with contaminated surfaces. Incubation period of the disease ranges from 1 – 14 days, and mostly between 3-7 days [3]. Mean age of the patients ranges from 47-59 years and the prevalence in women is 41-9-45.7% [4]. The symptoms are mostly fever, cough, and tiredness, and the course of disease in most of the patients is like that of influenza. A few of the patients experience respiratory distress and respiratory agony (through non-treatable metabolic acidosis, septic shock, and coagulation disorder) that lead to death [5]. All these highlight the risk to care-givers of COVID 19 patients [6]. The pandemic nature of the disease and its high mortality and transferability are the factors that make the disease a great concern for the public [7]. Studies have been carried out about the effects of this disease on mental health of care-givers. Anti-pandemic situation and heavy workload caused by this situation is a great risk to mental health of care-givers. Therefore, it is essential to conduct psychological assessment and interventions on the patients and care-givers [3]. As suggested by studies, prevalence of SARS virus in health personnel and patients is 33-42% and 62-79% respectively. In fact, hospital environment is a main source of spreading SARS virus [8]. Taking into account the considerable risk caused by the disease for the public and medical team, the disease is a major cause of anxiety for hospital personnel. The medical team are permanently exposed to the risk of disease given their long work hours and the tiredness caused by it [9]. Fighting at the front line of battle against COVID 19, the medical team sustains considerable physical and spiritual pains and as suggested by studies, they experience more severe mental stresses. Thereby, given the importance of anxiety and its notable effect on the life and work of medical personnel, the present study is an attempt to examine anxiety level and the factors in Shahid Dr. Gholipour Hospital, Bukan-Iran during COVID-10 pandemic.

از اوايل اسفند ١٣٩٨ بروز بيماري كويد ١٩ و پاندمي آن رسما در کشور ایران اعلام شد. بيماري قدرت سرايت بالا و پنوموني كشنده و تست‌هاي آزمایشگاهی تشخيصي غيرقطعي داشت و در حال حاضر هم واكسن و داروي شناخته شده ندارد. سرعت بالاي ابتلا و درگيري بیماری منجر به پاندمي شد. مراكز درماني به علت مراجعه تعداد فراوان بيماران كويد ١٩ و ناقلين آن به كانون ابتلا و انتشار و تشديد خطر ابتلا براي پرسنل درمان و بيماران غير مبتلا به كويد ١٩ منجر شد. با بازگشايي بسياري از مشاغل و مراكز اجتماعي، آمار ابتلا و مورتاليتي كه به علت محدوديتها و آگاهي‌هاي اجتماعي در حال كاهش بود مجددا افزايش يافت و اين خود نشان مي دهد كه زمان دقيق پايان پاندمي كويد ١٩ نامشخص است. لذا براي كاهش خطر سرايت بيماري و كاهش مورتاليتي در مراكز درماني و بيمارستانها مديريت و کنترل دقيق و هماهنگ در مراجعه بيماران بويژه بيماران ترومايي امري ضروري است. به منظور مدیریت مراکز درمانی لازم است که مواردی از قبیل درمان سرپايي و در اسرع وقت بيماران قابل درمان بصورت غيرجراحي، جداسازي بيماران ترومايي نيازمند بستری و جراحي از بيمارانی كه نيازمند بستری و درمان جراحي نيستند، جداسازي بيماران ترومايي مبتلا یه پنومونی کوید 19 يا غيرمبتلا به آن، ترخیص زودرس بیماران جراحی شده، آموزش و پيگيري دقيق اجراي مراقبت‌هاي فردي پيشگيرانه توسط بيماران بويژه بيماران بستري، همكاري نزديك اعضا تيم درمان و اولويت‌بندي درمان بيماران نقش مهمی دارد. براي تصميم گيري درمان بيماران ترومايي نيازمند جراحي بويژه بيماران ارتوپدي توجه به چهار فاكتور ذيل اهميت دارد:

The COVID 19 pandemic was officially declared in Iran the early March 2020. The disease is highly contagious with lethal pneumonia and indefinite lab diagnosis. There is also no known vaccine or medicine available for it. The rapid infection and engagement led to a pandemic in a short period of time. Treatment centers have become a center for expansion of the disease due to a surge of COVID 19 patients. This risks the health of other patients and health personnel. Following the reopening of many jobs and social centers, the prevalent and mortality rates have become ascending again. This indicates that there cannot be an exact date for the end of COVID 19 pandemic. To decrease the risk of transmission of the disease and mortality rate in health centers and hospitals, it is essential to manage and control patients’ visit, and traumatic patients in particular. To manage the risky situation in health centers, it is necessary to take measures like separating outpatients patients or the patients that do not need surgery from traumatic patients who need hospitalization and surgery, separate traumatic patients with COVID 19 and other traumatic patients who do not have COVID 19, discharge patients after surgery as soon as possible, educate and pursue personal preventive cares in hospitalized patients, create close cooperation between the members of medical team and prioritize provision of care to patients. To making decision about traumatic patients who need operation, and orthopedic patients in particular, four factors should be taken into account:

امروزه پنومونی حاصل از ویروس نوپدید COVID-19 یک بیماری بسیار عفونی در سراسر جهان به شمار میرود و این ویروس تهدیدی جدی برای سلامت عمومی محسوب می شوند(1) و سازمان جهانی بهداشت شیوع گسترده آن را به عنوان یک فوریت سلامت عمومی بر شمرده است. بسیار شبیه ویروس SARS (سندرم نارسایی تنفسی حاد) است و عامل همه گیری سال 2020-2019 میباشد. این بیماری مسری از طریق قطرات تنفسی منتقل میشود. تظاهرات بالینی شایع آن شامل تب، سرفه خشک و تنگی نفس است که می تواند منجر به پنومونی، ARDS ( سندرم زجر تنفسی) و نقص کلیه و نقص چند‌ارگانی شود. افراد سالخورده با مشکلات زمینه‌ای (مثل آسم، دیابت و نارسایی قلبی) و افرادی که ضعف سیستم ایمنی دارند بیشتر در معرض عفونت با این ویروس را دارند(2-4). مقابله با ویروس کرونا به عنوان يک اضطرار بین‌مللي در همه کشورها به طور جدي در دستور کار دولتها قرار گرفته است. یک جنگ سخت بين این ویروس با عقل و هوش انساني در جريان است و براي پيروزي در اين نبرد باید علاوه بر اهتمام به انجام اقدامات محافظتي و بهداشتي شخصي، نياز به اتخاذ تصميمات کنترلي صحيح و درمانی به موقع می‌باشد(5). تا کنون داروي ضدويروسي اختصاصي جهت درمان کروناويروس معرفی نشده است و مراقبتهاي حمايتي از جمله حفظ علایم حياتي، تنظيم اکسيژن و فشار خون و کاهش عوارض ايجاد شده مانند عفونتهاي ثانويه يا نارسايي ارگانهاي بدن به عنوان راهکار اصلي جهت درمان این بیماری ميباشد(6). امروزه استفاده از داروهای گیاهی، روشی است که در درمان و حفظ سلامتی به آن توجه ويژه‌ای شده است. در دسترس بودن و مقرون به صرفه بودن و سهولت استفاده باعث شده است، استفاده از داروهای گیاهی در جهان، به خصوص در کشورهای در حال توسعه رو به افزایش باشد. طبق گزارش اداره ملی طب سنتی چینی (NATCM)، 90 درصد بیماران مبتلا به کووید 19 که داروی گیاهی Qing Fei Pai Du Tang که ترکیبی از گیاه هان دارویی مختلف ( مانند زنجبیل ، سوسن سیاه سته، یام وحشی، شیرین بیان و ...) را مصرف کرده بودند به درمان پاسخ مثبت داده اند(7). در بین داروهای گیاهی اکیناسه قرنهاست که به طور سنتی برای درمان سرماخوردگی، سرفه، برونشیت، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی و بعضی از التهابات به کار می‌رود و مطالعات نشان می‌دهد اکیناسه و ترکیبات فعال آن روی سیستم ایمنی فاگوسیتی، اثر دارد ولی روی سیستم ایمنی اختصاصی، اثر ندارد امروزه این دارو برای عفونتهای ویروسی، باکتریایی و پرتوزایی و قارچی به کار می‌رود. همچنین به عنوان ماده ضد التهاب مصرف می‌شود(8). اكيناسه از چندين جنبه سيستم ايمني را تحت تأثير قرار ميدهد كه يكي از آنها افزايش تعداد گلبولهاي سفيد در گردش خون هستند. اكيناسه همچنين فاگوسيتوز را افزايش ميدهد، فعاليت لنفوسيتها را بهبود ميبخشد، توليد سايتوكاين را تحريك ميكند و آپوپتوز را تعديل ميكند. در محيط آزمايشگاهي، اكيناسه سبب فعاليت ماكروفاژي و آزاد شدن فاكتور نكروز تومور( (TNF، اينترلوكين 1 ، اينترلوكين 6 و اينترفرون ميشود(9). فعاليت ضدويروسي بر عليه آنفلوانزا، هرپس و پولوويروس نيز گزارش شده است. تركيبات فنول موجود در اكيناسه فعاليت آنتي اكسيداني دارند(10). زنجبیل به عنوان یکی از ادویه‌های مهم خوراکی و همچنین یک گیاه دارویی به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. مهار سنتز بعضی از سایتوکین‌های پیش‌التهابی مانند اینترلوکین-1 (IL-1) و IL_8 و فاکتور نکروز تومور آلفا (TNFα) را دارد و می‌تواند پاسخهای مشتق از فعالیت T-helper1 را مهار کند(11). نتایج یک تحقیق نشان داد که محلول حاوی گیاه ختمی و زنجبیل با کم کردن التهاب در بیماران باعث کاهش حملات سرفه و درد قفسه سینه ناشی از تراکیت در بیماران می‌شود(12). علاوه بر آن در تحقیقات دیگر زنجبیل به علت اثرات ضدالتهابی در درمان آرتریت روماتویید و استئوآرتریت نیز مورد استفاده قرار گرفته است که نتایج مثبتی به همراه داشته است(13, 14). در یک تحقیق دیگر نیز گزارش شد که استفاده از داروی زنجبیل در کاهش علایم آسم در بیماران مبتلا به آسم موثر است منتها در تغییر مرحله بیماری و شاخص های اسپیرومتری اثرگذار نبود(15).

The pneumonia caused by COVID-19 has become a global highly infectious disease so that the virus is a serious threat to public health [1]. The World Health Organization declared the wide spread of the disease as a public health emergency. The virus responsible for the 2019-2020 pandemic is highly similar to SARS (severe acute respiratory syndrome). This contagious disease spreads through respiratory droplets and the common clinical symptoms are fever, dry cough and tightness of breath that may lead to pneumonia, ARDS (acute respiratory distress syndrome), kidney failure, and multiple organ failure. Aged individuals with background problems (e.g. asthma, diabetes, and heart failure) and weak immunity system are at more risk of infection by the virus [2-4]. Fighting the virus as an international emergency is seriously pursued in all countries. There is a bitter fight between the virus and human intelligence and brain power and winning this fight, along with taking protective and personal hygiene measures, entails taking proper control and timely therapeutic measures [5]. There is no specific anti-virus medicine for coronavirus and therapeutic cares including preserving vital signs, oxygen and blood pressure regulation, and alleviating the symptoms (secondary infections or organ failure) are the major approaches to treat the disease [6]. Herbal medicines, today, are considered as a way for treatment and preservation of health. Easy access and low prices of these medicines have added to the popularity of these medicines mostly in the developing countries. According to the national administration of traditional Chinese medicine (NATCM), 90% of COVID-19 patients who received Qing Fei Pai Du Tang herbal medicine (a mixture of ginger, belamcanda, wild yam, liquorice, etc.) showed positive responses to the treatment [7]. Among herbal medicines, coneflower has been used for centuries for common cold, cough, bronchitis, upper respiratory system infection, and other inflammations. Studies have shown that coneflower and its active compounds affect phagocyte immune system. Still, they do not affect special immune system. The medicine is used for viral, bacteria, radiation, and fungous infections. In addition, it is used as an anti-inflammatory [8]. Coneflower affects the immunity system from several aspects including increasing the count of white blood cells in the blood circulation system. Coneflower also improves phagocyte, improves lymphocytes activities, stimulates cytokine generation, and alleviates apoptosis. It stimulates macrophage activity and discharge of necrosis factors (TNF), interleukin 1, interleukin 6, and interferon in vitro [9]. There are also reports of antivirus activity against influenza, herpes, and poliovirus. Phenol compound in coneflower also demonstrates antioxidant activities [10]. Ginger is a key spice and an herbal medicine that is widely used. Suppressing synthesis of some of pre-inflammatory cytokines such as interleukin 1 (IL-1), IL-8 and necrosis factor of alpha tumor (TNFα) are some of the effects of ginger. It also suppresses responses derived from T-helper1 activity [11]. A study showed that a mixture containing hollyhock and ginger alleviated paroxysmal coughing, and the chest pain caused by thoracic in patients [12]. Moreover, studies have shown that ginger has anti-inflammatory effects and it is used for the treatment of arthritis rheumatoid and osteoarthritis [13, 14]. It was shown in [15] that ginger was effective in alleviating asthma symptoms, although, it did not change the disease stage or spirometeric indices.

بر اساس یافته های مطالعه حاضر، بیشترین فراوانی سنگ ها در دو گروه مداخله و شاهد در قسمت تحتانی و میانی کلیه گزارش گردید و تفاوت آماری معنی داری از نظر پارانشیم کلیه نرمال و کاهش یافته مشاهده نشد. در مطالعه Siddiq و همکاران بیشترین فراوانی سنگ در قسمت تحتانی و لگنچه دیده شد ولی از لحاظ آماری بین دو گروه مداخله و شاهد از لحاظ محل سنگ دیده نشد که با نتایج مطالعه حاضر نیز قابل مقایسه است(9). بر اساس یافته های مطالعه حاضر مدت زمان بستری و نیاز به تزریق خون در گروه مداخله بطور معناداری نسبت به گروه شاهد پایین تر بود . همچنین سطح هموگلوبین قبل از عمل بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت ولی هموگلوبین بعد از عمل، هموگلوبین مایع و کاهش هموگلوبین در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان داد. در مطالعه Mohammadi و همکاران نیز میانگین سطح هموگلوبین بعد از عمل بطور معناداری در گروه دریافت کننده TXA در مقایسه با گروه دریافت کننده نرمال سالین(کنترل) بالاتر بود(10). در مطالعه Yao و همکاران که بر روی بیماران با بیماری های پلی کیستیک کلیه انجام شد نشان دادند مدت زمان خونریزی و حجم خون تزریقی در بیماران تحت درمان با TXA بطور معناداری پایین تر از بیماران گروه کنترل بود(11). نتایج مطالعه Mihai و همکاران نیز نشان دادند که نیاز به تزریق خون در گروه TXA پایین تر از گروه کنترل بود و استفاده از TXA در جراحی PCNL ایمن، ارزان و قابل قبول است(12). در مطالعه Siddiq و همکاران سطح هموگلوبین و هماتوکریت در دو گروه مداخله و شاهد قبل از عمل با یکدیگر تفاوت معناداری داشت. بعد از عمل نیز میانگین تغییرات سطح هموگلوبین در گروه پلاسبو بالاتر از گروه مداخله بود. همچنین نشان دادند نیاز به تزریق خون در گروه تحت درمان با TXA بطور معناداری پایین تر از گروه پلاسبو بود(9). نتایج مطالعات نشان داده است استفاده از TXA در جراحی PCNL موجب کاهش خونریزی و افت هموگلوبین می شود. همچنین نشان داده شده است که کاهش خونریزی حین عمل منجر به کاهش مدت زمان عمل، کاهش مرگ و میر و عوارض در بیماران می شود(13, 14). در مطالعه Yao و همکاران سطح سرمی کراتینین و eGFR در گروه تحت درمان با TXA در حد مطلوب باقی مانده بود(11). همچنین نتایج مطالعه حاضر نشان داد عوارض ترومبوتیک در گروه مداخله هیچ موردی گزارش نشد و عوارض غیرترومبوتیک در 38 بیمار(70.4%) تهوع و 16 بیمار (29.6%) استفراغ گزارش شد. در مطالعه Rashid و همکاران، فراوانی عوارض در گروه مداخله شامل خونریزی(4%)، پارگی PCS(4%)، UTI و تب (16%) و در گروه B خونریزی(8%)، پارگی PCS(8%)، UTI و تب (20%) گزارش شد اما این اختلاف از لحاظ آماری معنادار نبود(15). نتایج مطالعات نشان داده است تب پس از عمل یکی از شایعترین عوارض جراحیPCNL با میزان بروز بیش از 7/32 درصد می باشدو میزان سپسیس نیز بین 0.97 تا 4.7 درصد گزارش شده است(16).

The highest frequency of stone in the both groups was at the lower and mid kidney and there was no significant difference between the two groups in terms of normal and attenuated kidney parenchyme. Siddiq et al. reported that the highest frequency of stone was at the lower and pelvic areas, while there was no significant difference between the intervention and control groups. Their findings are consistent with the present findings [9]. Hospitalization term and the need for blood injection were significantly lower in the intervention group compared to the control group. In addition, pre/intraoperative hemoglobin levels in the two groups were not significantly different. On the other hand, postoperative hemoglobin, liquid hemoglobin, and hemoglobin count decline in the intervention group was significantly lower than that of the control group. Mohammadi et al. reported that the mean level of postoperative hemoglobin in TXA group was significantly higher than that in the control group (normal saline) [10]. Yao et al. studied patients with polycystic and showed that bleeding term and the volume of injected blood in TXA patients was significantly lower than those in the control group [11]. Mihai et al. showed that the need for blood injection in the intervention group was less than that in the control group and that the use of TXA in PCNL was safe, economic, and acceptable [12]. Siddiq et al. reported that hemoglobin and hematocrit levels in intervention and control groups were not significantly different and the mean level of changes in hemoglobin level in the placebo group after the operation was higher than that of the intervention group. They also showed that the need for blood injection in TXA group was significantly less than the placebo group [9]. Using TXA in PCNL operation attenuates bleeding and hemoglobin loss. Studies have shown that a decrease in intraoperative bleeding decreases the operation time duration, mortality rate, and side-effects in patients [13, 14]. Yao et al. reported that creatinine serum level and eGFR in TXA group were at desirable levels [11]. The results showed that there was no thrombotic side-effect in the intervention group and non-thrombotic side-effects were observed in 38 patients (70.4%) as nausea and 16 patients (29.6%) as vomiting. Rashid et al. reported that the side-effects in the intervention group were bleeding (4%), PCS rapture (4%), and UTI and fever (16%); and in group B were bleeding (8%), PCS rapture (8%), and UTI and fever (20%). These differences are not significant [15]. As the results showed, postoperative fever is one of the most common side-effects of PCNL (32.7%) and sepsis rate ranges from 0.97% to 4.7% [16].

سرطان سرویکس دومین سرطان شایع در بین زنان در سراسر جهان می باشد (1) به طوریکه در سرتاسر جهان در سال 2008 530 هزار نفر مبتلا و 270 هزار مرگ ناشی از سرطان سرویکس ثبت شده است (2) با توجه به آمار های سازمان جهانی بهداشت 85 درصد موارد سرطان سرویکس در کشور های در حال توسعه رخ میدهد (3). سرطان سرویکس مهم ترین سرطان درمنطقه ی جنوب آسیا محسوب می شود (2) در آسیای شرقی بیشترین بروز مربوط به تایلند و به دنبال آن تایوان و کمترین بروز مربوط به ژاپن بوده است . در سال 2008 بیشترین میزان بروز سرطان سرویکس در آسیا در جنوب مرکزی که شامل هند و پاکستان است گزارش شده است . کمترین شیوع این بیماری در بین مناطق این قاره ، در آسیای غربی است به طوریکه در بحرین و کویت و اردن نرخ بروز سرطان سرویکس به ترتیب 6 ، 4.5 ، 3.3 در هر 100000 نفر گزارش گردیده است (4). در کشور های آسیای میانه که شامل قزاقستان ، قرقیزستان ،تاجیکستان ،ترکمنستان و ازبکستان است که بیشترین بروز (19.9) و بیشترین مرگ و میر( 10.9) مربوط به قزاقستان و کمترین میزان بروز و مرگ و میر به ترتیب 5.7 ، 3.2 مربوط به تاجیکستان است و بر اساس مطالعه های انجام گرفته به طور کلی نرخ بروز و مرگ و میر این سرطان در آسیا ی میانه نسبت به آمریکا و کانادا بالاتر است (5) این بیماری علت اصلی مرگ ناشی از سرطان در کشور های با درامد پایین و متوسط همچون نپال است (6) و همچنین این سرطان جز سرطان های شایع در بین زنان در کشور های ویتنام، مالزی، هند، فیلیپین ؛(7)و ایران (8) به شمار می رود . به طور کلی در روند بروز و مرگ و میر سرطان سرویکس در کشور های آسیایی روند کاهشی مشاهده شده است (9) . به طور مثال بر اساس مطالعه ی پارک و همکاران در کشور سنگاپور در بین دو دوره 1973-1977 تا 1998-2002 تعداد افراد مبتلا از 17.6 به 10.6 کاهش پیدا کرده است(10) و نیز قزاقستان شاهد کاهش 3/0 درصدی میزان بروز در بین سالهای 1999-2009 بوده است (11) و نیز مطالعه ی مادو و همکاران حاکی از کاهش روند مرگ و میر بر اثر این سرطان در کشور کره و چین است (9) از آنجایی غربالگری بیماری های مزمن مانند سرطان سرویکس در تشخیص به موقع و پیشگیری اهمیت بالایی دارد (12 ) بررسی روند بروز و مرگ و میر می تواند بینش های لازم را جهت غربالگری و پیشگیری برای ما فراهم کند. لذا با توجه به گسترگی و اختلاف فاحش بین کشورهای آسیایی، مطالعه ی حاضر با هدف شناسایی روند تغییرات بروز و مرگ و میر سرطان سرویکس در بین کشورهای آسیایی انجام گرفت .

Cervix cancer is the second top prevalent cancer in women [1] so that there were 530 thousand cervix cancer patients in the world in 2008 and 270 thousand deaths were recorded in the same year due to this cancer [2]. According to the WHO, 85% of cervix cancer cases are in the developing countries [3]. It is the most important type of cancer in the south of Asia [2]. In the East of Asia, the highest onset rate is in Thailand followed by Taiwan and the lowest rate is in Japan. The highest rate of cervix cancer onset in Asia was in Pakistan and India in 2008. The lowest rate of prevalence in Asia is in the west of Asia with prevalence rate in Bahrein, Kuwait, and Jordan equal to 6, 4.5, and 3.3 per 100000 respectively [4]. Among the central Asian countries (Kazakhstan, Kirgizstan, Tajikistan, Turkmenistan, and Uzbekistan), the highest onset and mortality rates of the cancer are 19.9 and 10.9 respectively in Kazakhstan and the lowest onset and mortality rates are 5.7 and 3.2 respectively in Tajikistan. Studies have shown that the onset and mortality rates of the cancer in the central Asia are higher than the USA and Canada [5]. Cervix cancer is the most lethal cancer in countries with low-moderate income level such as Nepal [6]. It is also one of the highly prevalent cancers in women in Vietnam, Malesia, India, Philippine [7], and Iran [8]. In general, onset and mortality rates of the cancer in Asia are declining [9]. For instance, a study by Park et al. in Singapore between 1973 and 1977 and between 1998 and 2002 showed that the prevalence rate decreased from 17.6% to 10.6% [10]. Between 1999 and 2009, 0.3% decrease was recorded in prevalence rate of the cancer in Kazakhstan [11]. Madou et al. reported a decreased rate of mortality rate of cervix cancer in China and Korea [9]. Since screening chronic diseases like cervix cancer is highly important for a timely diagnosis and prevention [12], examining onset and mortality rates gives us the required insight to screen and prevent the disease. Given the higher prevalence of the disease in Asian countries and the notable difference between them, the present study is an attempt to identify the trend of changes in mortality and onset rates of cervix cancer in Asian countries.

بر اساس تعریف اوتستئین ایست قلبی عبارت است از قطع فعالیت مکانیکی قلب که به وسیله عدم وجود نبض قابل لمس، عدم پاسخگویی و آپنه(یا تنفس آگونال) تایید شده باشد. این تعریف ایست قلبی را از ایست تنفسی که مشخصه آن آپنه با نبض قابل لمس است متمایز می کند(1). حداقل 10 تعریف برای ایست قلبی ریوی داخل بیمارستانی وجود دارد(2) اما برای اطمینان از گزارش یکنواخت احیای قلبی ریوی داخل بیمارستانی قالب "اوتستئین برای تحقیقات احیاء درون بیمارستانی" در سال 1997 منتشر و پس از آن در سال2004 و 2015 به روز رسانی شد(3-5). بر اساس معیار اوتستئین ایست قلبی در صورتی به عنوان داخل بیمارستانی دسته بندی می شود که در یک بیمار بستری دارای نبض در زمان پذیرش و بستری ایجاد شود(1). میزان بروز ایست قلبی داخل بیمارستانی در بزرگسالان با گذشت زمان رو به افزایش است به طوری که میزان بروز آن در ایالات متحده سالیانه 292000 مورد رخ داده است، در حالی که این میزان در کودکان15200 مورد گزارش شده و از پایداری بیشتری در طول زمان برخوردار بوده است. با در نظر گرفتن موارد بروز مجدد آمار بروز در بزرگسالان به357900 و در اطفال 19900 مورد افزایش می یابد(6). مطالعات مشابه با استفاده از معیارهای اوتستئین تغییرات زیادی در بروز ایست قلبی درون بیمارستانی گزارش کرده اند، به طوری که بروز ایست قلبی داخل بیمارستانی در شرق آسیا 25/3 مورد به ازای هر1000 مورد بستری(7)، در غرب آسیا 7/1 در هر 1000 بستری(8)، و در برخی مطالعات نیز از 8/3 تا 1/13 در هر 1000 مورد بستری گزارش شده است(9, 10). عدم رسیدگی و درمان به موقع ایست قلبی ریوی به معنای پایان زندگی است. با این حال با انجام احیای قلبی- ریوی گردش خون قابل احیا است(11). احیای قلبی ریوی شامل اقداماتی است که برای بازگرداندن اعمال حیاتی دو عضو مهم قلب و ریه انجام می شود و تلاش می شود تا گردش خون و تنفس به طور مصنوعی تا زمان برگشت جریان خون خودبخودی بیمار برقرار شود. اما به دلیل اینکه بدون این اقدامات به علت فقدان اکسیژن، مرگ مغزی دایمی در عرض 6-4 دقیقه(زمان طلایی) ایجاد می شود، واژه احیای قلبی – ریوی (CPR) به پیشنهاد پیتر سیفر (پدر علم احیا)، به خاطر اهمیت احیای مغز و حفظ کارکرد آن به احیای قلبی – ریوی و مغزی (CPCR) ، تغییر نام داد، آخرین دستورالعمل احیای قلبی- ریوی بزرگسالان در سطوح پایه و پیشرفته در سال 2015 مورد بازبینی قرار گرفته است(12, 13). علت ایست قلبی در بزرگسالان اغلب مشکلات قلبی (50٪ -60٪) است و به دنبال آن نارسایی تنفسی (40٪ - 15٪)است و دیس ریتمی های قابل شوک (فیبریلاسیون بطنی یا تاکیکاردی بطنی بدون نبض ) نسبت به آسیستول و یا فعالیت الکتریکی بدون نبض سهم کمتری در ایست قلبی داشته¬اند(6, 14, 15).

According to Utstein’s definition, cardiac arrest is the halt of heart’s mechanical function due to the lack of a tangible pulse and no response to apnea (agonal respiration). This definition distinguishes cardiac arrest from respiratory arrest, which is featured with apnea and tangible pulse [1]. There are at least 10 definitions for in-hospital cardiopulmonary arrest (IHCA) [2]; however, to make sure that in-hospital cardiopulmonary resuscitation (IHCPR) report are comparable, Utstein’s style was issued in 1997 for in-hospital resuscitation researcher. The style was updated in 2004 and 2015 [3-5]. According to Utstein’s style, cardiac arrest is categorized as in-hospital, when it occurs in a hospitalized patient who had a pulse at admittance point [1]. There is a growing trend of IHCA among adults, so that 292000 cases happen in the USA every year. This figure for children is 15200 and there is no growing trend for children. Given the recurrence cases, annual cardiac arrest cases in adults and children are 357900 and 19900 cases respectively in the USA annually [6]. Similar studies using Utstein’s standards have shown notable changes in occurrence rate of IHCA, so that it is 3.25 out each 1000 cases in the east of Asia [7], 1.7 out of each 1000 cases in the West of Asia [8], and 3.8-13.1 out of each 1000 cases based on other reports [9, 10]. Failure to provide timely cares for a CPA case leads to death; however, circulation can be established using CPR [11]. The CPR includes measures to revive vital signs of the heart and lungs and the circulation and respiration are sustained mechanically until the return of spontaneous circulation (ROSC). However, since without such measures, permanent brain death happens in 4-6mins (golden time), the term CRP was changed into cardiopulmonary cerebral resuscitation (CPCR) based on Peter Safer’s (father or resuscitation) recommendation and given the importance of brain resuscitation. The latest CPR instructions were revised at basic and advanced levels in 2015 (12, 13). The cause of cardiac arrest in adults is mostly cardiac problems (50-60%) followed by respiratory failure (15-40%). In addition, the rate of shockable dysrhythmia (Ventricular fibrillation or Pulseless ventricular tachycardia) is less than asystole or pulseless electrical activity [6, 14, 15].

يكي از اختلالات نورولوژيكي كه عملكرد قسمتي از بدن و درك فيزيكي از وضعيت بدن را تغيير می‌دهد، سكته¬ی مغزي است (1). سکته مغزی بسته به فرایندهای پاتولوژیک که مسئول آن است، به‌صورت هموراژیک یا ایسکمیک طبقه‌بندی می‌شود (2). ميزان بروز سكته مغزي از 2/0 تا 5/2 در هزار متغير است و ميزان ابتلاءِ در زنان پايين¬تر از مردان است (3). در یک مطالعه انجام شده در ایران میزان بروز سالیانه سکته مغزی در مردان 265 و در زنان 279 مورد در هر 100000 نفر برآرود شده است (4). هزينه ساليانه مراقبت از بيماران مبتلا به سكته¬ی مغزي در ايالات متحده در حدود 8/71 بيليون دلار مي‌باشد (3). میزان بروز سکته مغزی نوع ایسکمیک بیشتر از نوع هموراژیک می باشد (5). امروزه عوامل خطر متعددي به خوبی برای سکته مغزی شناخته شده است به طوری که برای سکته های مغزی ایسکمیک عواملی مانند سن، پرفشاری خون، دیس لیپیدمی، دیابت ملیتوس، تنگی آســيمپتوماتيك كاروتيــد و فيبريلاســيون دهليــزي غيــر دريچه اي گزارش شده است (6). در حالی که پرفشاری خون، مصرف سیگار و الکل به عنوان عوامل خطر خونریزی ساب آراکنویید شناخته شده اند (7). پرفشاری خون و درمان های ضدانعقاد خوراکی داروهای ضـد انعقـاد خوراكي عوامل خطري هـستند كـه بيـشترين ارتبـاط بـا خـونريزي هـاي داخـل مغـزي را دارنـد (8). سكته¬ی مغزي علت اصلي ناتواني¬هاي بلند مدت و جدي محسوب مي‌شود. از جمله نقايص عصبي كه باعث بروز ناتواني در بيماران مي¬گردد، مي¬توان نقايص مربوط به ميدان بينايي، حركتي، حسي، كلامي و شناختي را نام برد (3). نتایج مطالعات نشان داده است که افزایش فشار مغزی یک پیش آگهی در این بیماران می باشد (9). از طرفی اسکن عصبی با استفاده از اسکن عکس رزنانس مغناطیسی یا سی تی اسکن، انتقال بیمار از بخش مراقبت های ویژه، به ابزار غیر عملی برای بررسی تکرار در فواصل مکرر که در بیماران مبتلا به افزایش فشار مغزی است، منجر می‌شود (10). روش های مختلفی برای اندازه گیری قطر عصب اپتیک وجود دارد ولی استفاده از روش سونوگرافی، یک روش ساده، ایمن، قابل در دسترس، قابل اعتماد و غیر تهاجمی است (11). نتایج مطالعات نشان داده است که گسترش غلاف عصبی بینایی یک تظاهر زودرس از افزایش فشار داخل مغزی است (13, 12). بررسی غلاف عصبی بینایی از طریق سونوگرافی به واسطه امواج التراسوند در مدار در محور چشم، بسیار آسان است (14). قطر غلاف عصبی بینایی، اندازه گیری شده در فاصله ثابت پشت شبکیه، برای تشخیص و اندازه گیری فشار مغزی بالا در معرض آسیب مغزی آسیب دیده و خونریزی داخل مغزی مورد بررسی قرار گرفته است (15,9). مدیریت مدرن پزشکی بیماران مبتلا به سکته مغزی تمرکز بر محدود کردن میزان آسیب مغزی، ایجاد پیشگیری مناسب ثانویه و تسهیل بهبود پس از سکته مغزی است (16). با توجه به ماهیت حساسیت درمانی حاد سکته مغزی، داشتن یک سیستم سازماندهی مراقبت بسیار مهم است. سونوگرافی قطر عصب اپتیک می‌تواند به عنوان ابزار غربالگری برای شناسایی بیماران در معرض خطر پیش آگهی ضعیف مورد استفاده قرار گیرد (17). باتوجه به اهمیت موضوع این مطالعه با هدف بررسی بررسی صحت تشخیص CVA ایسکمیک از هموراژیک با استفاده از سونوگرافی عصب اپتیک در بیماران CVA مراجعه کننده به بیمارستان های امام حسین، لقمان و شهدای تجریش انجام شده است.

Cerebral vascular accident is one of the neurological disorders that affects the function of body limbs and the physical perception of the body [1]. Depending on the pathological process, a CVA is categorized as either hemorrhage or ischemic [2]. Prevalence of CVA ranges from 0.2 to 2.5 per 1000 and it is less common in women [3]. A study in Iran reported that the prevalence of CVA in men and women was 265 and 279 per 100000 respectively [4]. Annual cost of the health cares for CVA patients in the USA is about 71.8 billion dollars [3]. Prevalence of ischemic CVA is higher than hemorrhage CVA [5]. A variety of risk factors have been determined for CVA such as age, high blood pressure, dyslipidemia, mellitus diabetes, asymptomatic carotid stenosis, and nonvalvular artrial fibrillation [6]. In addition, high blood pressure, smoking, and alcohol have been reported as the risk factors of subarachnoid bleeding [7]. High blood pressure and oral anticoagulation medications are the risk factors with strongest relationship with intracerebral bleedings [8]. Stroke is the main cause of serious and long-term disabilities. Among the neural defects with debilitating outcomes, eye sight, motor, sensory, verbal, and cognitive impairments are notable [3]. Studies have shown that an increase in cerebral pressure is a prognosis of CVA [9]. On the other hand, neural scan using MRI and CT SCAN and transferring the patient to the ICU are not practical methods for patients with an increase cerebral pressure [10]. There are different ways to measure the diameter of optic nerve; however, sonography is a safe, simple, easy to access, reliable, and non-invasive method [11]. Studies have shown that expansion of optic nerve sheath is an expression of increased cerebral pressure [12, 13]. It is easy to examine optic nerve sheath using ultrasound waves on the eyes axis [14]. The diameter of optic nerve sheath at a fixed distance behind the retina has been examined as a way to diagnose and measure high cerebral pressure with risk of cerebral damage and intracerebral bleeding [9, 15]. Modern medical care management for CVA patients is concentrated on limiting cerebral damage, providing secondary prevention, and facilitate post-CVA recovery [16]. Given the high therapeutic sensitivity of CVA, it is imperative to have a care organizing system. Sonography of optic nerve diameter is a screening tool to diagnose patients at the risk of poor prognosis [17]. Given the importance of the issue, the present study is an attempt to examine ischemic and hemorrhage CVA diagnosis using optic nerve sonography in CVA patients visiting Imam Hossein, Loghman, and Shohadaie Tajrish hospitals

بیماری مزمن کلیه یک مشکل سلامتی مهم و رو به افزایش است که همراه با ناخوشی و مرگ و میر بالایی است (1).تعداد بیماران تحت درمان با همودیالیز در سال 2013 در جهان 1500000 و در ایران 25000 نفر بوده است(2). (3). گرچه درمان با همودیالیز سبب بقا و افزایش امید به زندگی در بیمار می‌شود ، اما این روش درمانی بیمار را با مشکلات متعددی مواجه می سازد. فرد تحت همودیالیز باید از رژیم غذایی سخت همودیالیزی ، محدودیت مایعات و غذا و مصرف داروهای خاص پیروی نماید (4-6). بيمـاران دياليزي مانند تمام بيماران مزمن و گـاهي در حـد شـديد تـر از ساير بيماران در معرض تنش شديد مـي‌باشـند. اثرات بيماري مزمن نه تنها در زندگي بيماران اختلال ايجاد ميكند، بلكه افراد مراقبت كننده از جمله همسران بیماران را نيز گرفتار مي نمايد.(7) خـانواده مبتلایـان بـه نارسـایی انتهـایی کلیـه، بایـد عملکردهـاي حمـایتی و مراقبتی را براي بیمار همودیالیزي اش چه در منزل و چه در مراکز سرپایی مثل بخش هاي همودیالیز بیمارستان ها انجـام دهد. تنش های روانی، جسمی و اجتماعی زیادی در اثر مراقبت از بیماران همودیالیزی به مـراقبین وارد می‌شود و بـه دنبـال آن مشـکلات زیـادي همچـون فرسـودگی، اضـطراب و افســردگی را بــراي مــراقبین ایجاد می‌کند (8). تنش زمانی ایجاد می‌شود که افراد با وقایعی روبرو می‌شوند که آن ها را تهدید کننده سلامت روانی و جسمانی خودشان می یابند. ابتلا به بیماری های مزمن و تهدید کننده حیات از جمله عوامل تنش زا در انسانها و خانواده آنها می‌باشد که این افراد نیازمند به کارگیری راهبردهای رویارویی هستند تا به سطح قابل قبولی از سلامت و کارایی جسمی روانی و اجتماعی دست پیدا کنند (9). در نگاه سیستمی به خانواده، یک مشکل برای هر یک از اعضای خانواده روی اعضای دیگر خانواده نیز تأثیر خواهد گذاشت(10). خانواده به عنوان بهترين منبع براي مراقبت از بيماران همودياليزي است و با توجه به سير طولاني نارسايي کليه، نيازهاي جديد و تغييرات عمده در سبک و روتين هاي زندگي، اعضاي خانواده تنش هاي زيادي تجربه مي کنند و گنجينه مهارتهاي سازگاري مراقبين در چگونگي رفع اين تنش ها و ارتقاي سلامت رواني آنها نقش تعيين کننده اي دارد(11) برای بررسی وضعیت رویارویی ابزارهای عمومی مختلفی وجود دارد که از آن جمله می‌توان پرسشنامه راهبردهای رویارویی Folkman و Lazarusطراحی شده در سال 1980را نام برد. این پرسشنامه دارای 66 گویه می‌باشد که بر اساس راهبردهای رویارویی مساله‌مدار و هیجان مدار طبقه بندی شده است. یکی دیگر از ابزارهایی که بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد سیاهه رویارویی Carver است که دارای 60 گویه بوده و براساس راهبردهای رویارویی مساله‌مدار و هیجان مدار می‌باشد(12).

Kidney chronic disease is a serious and expanding health problem with a high rate of morbidity and mortality [1]. The number of hemodialysis (HD) patients in the world and Iran was 1500000 and 25000 in 2013 respectively [2, 3]. Although, HD treatment improves survival and life expectancy in patients, it is featured with numerous problems for the patient. An HD patient needs to adhere a strict diet and medication with many restrictions in terms of liquids and foods that they are allowed to used [4-6]. The HD patients are exposed to severe stresses like those of all other chronic patients or even worse. The effects of chronic diseases not only disrupt patients’ life, but also create many challenges for caregivers including the spouse [7]. Family of patients with end-stage renal disease (ESRD) need to conduct supportive and care functions for HD patients at home and in outpatient centers like HD wards. Considerable mental, physical, and social stresses are experienced by HD patients’ care-givers, which result in several problems like depression, anxiety, and burnout [8]. Stress appears when an individual faces events that threaten their mental and physical health. Experiencing life-threatening chronic diseases is one of stressful events in individuals and their families’ lives. These patients need to adopt coping strategies to achieve an acceptable level of physical, mental, and social performance [9]. Having a systemic view to family, a problem for a member of the family affects the rest of the family as well [10]. Family is the best source of care for HD patients and given the long process of kidney failure, emergence of new needs, and major changes in normal life style and routine, family members of these patient experience numerous stresses. In this regard, the coping and adaptation skills play a notable role in dealing with the challenges and improving mental health of family members [11]. There are several general tools to assess coping status such as Folkman and Lazarus’s coping strategy questionnaire (1989). The tool contains 66 items that are used to categorize problem and emotional based coping strategies. Another tool that is widely used is Carver coping inventory with 60 items that is based on problem and emotional-based coping strategies as well [12].

سرطان تخمدان دومین بدخیمی شناخته شده رایج در زنان جهان بوده که سالانه باعث 150000 مرگ در جهان می شود[1]. نرخ بقای 5 ساله برای بیماران مبتلا به این سرطان تقریباً 45% است [2]. شیوع سرطان تخمدان در ایسلند 9.2 در هر صد هزار نفر ، در سیاه پوستان 9.4 در هر 100 هزار نفر، در جمعیت اسپانیا 10.3 در هر 100 هزار نفر دیده شده است. [3,4]. به طور کلی، سرطان تخمدان هفتمین سرطان رایج بین زنان است. در سال 2018 ، 4.4٪ از کل مرگ و میر ناشی از سرطان در بین زنان به سرطان تخمدان نسبت داده شده است. اگرچه شیوع سرطان در میان کشورهای با شاخص توسعه انسانی بالا(HDI) بیشتر است ، اما روند مرگ و میر در این کشور ها کمتر است. عوامل مختلفی در بروز سرطان تخمدان تأثیر دارد ، از این میان فاکتور ژنتیکی از مهمترین آنها است. حاملگی، شیردهی و قرص های ضد بارداری خوراکی، در کاهش ریسک بیماری نقش ایفا می کنند. تشخیص زود هنگام و پیشگیری اولیه سرطان تخمدان به علت ماهیت هتروژن آن دشوار است. [5,6]. اکثر بیماران سرطان تخمدان طی 3 سال اول دچار عود بیماری می شوند[61,10 ] در زمان عود بیماری درمان جراحی و شیمی درمانی به عنوان رویکرد اصلی درمانی مورد استفاده قرار می گیرد[17] در مان های شیمی درمانی بر پایه پلاتین یکی از متداول ترین درمان های مورد استفاده برای این سرطان می باشد. اما علی رغم کارایی پلاتین استفاده طولانی مدت از این دارو سبب مقاومت دارویی بر علیه پلاتین می شود[55] اگر چه در مراحل اول عود بیماران حساس به پلاتینیوم هستند اما در نهایت نسبت به پلاتین مقاومت نشان می دهند[25]. با توجه مسئله مهم مقاومت به پلاتینیوم مقاله مروری حاضر با هدف بررسی جایگاه شیمی درمانی با پایه پلاتینیوم و غیر پلاتینیوم در بیماران مبتلا به عود کانسر تخمدان مقاوم به پلاتین انجام شد.

As the second top malignant in women, ovarian carcinoma kills 150000 women in the world every year [1]. Five years survival rate of the patients is 45% [2]. Prevalence of the disease in Iceland, black people, and Spain is 9.2, 9.4, 10.3 per 100 thousand respectively [3, 4]. In general, ovarian carcinoma is the seventh common type of cancer in women. In 2018, ovarian carcinoma was responsible for 4.4% of total cancer mortality in women. While the disease is more prevalent in the countries with high development index (HDI), the mortality rate is lower in these countries. There are different factors in emergence of ovarian carcinoma. Among them, genetic factor is one of the key ones. Pregnancy, breastfeeding, and contraceptives can help decreasing the risk of the disease. Early diagnosis and prevention are not easy due to the heterogeny nature of the disease [5, 6]. The majority of patients with ovarian carcinoma experience recurrence of the disease during the first three years of the disease [10, 16]. During the recurrence, surgery and chemotherapy are the main treatment approaches [17]. Chemotherapy treatments based on platin are among the most common treatment for this cancer. However, using the drug in long-run creates drug resistance [55]. Although, the disease is affected by platinum in early stages of the treatment, it gradually develops resistance to the medication [25]. Given the gravity of platin resistance, the present review study is an attempt to examine the position of platinum and non-platinum chemotherapy in patients with recurrence of platin-resistant ovarian carcinoma.

سوختگي يكي از معضلات جامعه امروزي است كه ضايعات جبران ناپذير و مسائل جانبي بسياري را براي بيمار مبتلا به سوختگي و خانواده وي به همراه دارد (harorani and Safarabadi, 2016). سوختگي شكلی دردناكی از تروما است که برای بیماران اغلب ناتوان كننده است. بر اساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی هر ساله بیش از 300 هزار نفر بر اثر سوختگی و عوارض بعد از آن جان خود را از دست می‌دهند و بیش از 95 درصد از مرگ ناشی از آتش‌سوزی در کشورهای با درآمد پایین و متوسط رخ می‌دهد (Organization, 2008). در ایران سالیانه نزدیک به 725 هزار حادثه منجر به سوختگی پیش می‌آید. با توجه به گزارش‌های قبلی، در ایران مرگ در بیماران سوختگی بستری شده در بیمارستان، بیشتر از کشورهای توسعه یافته است (Aghakhani et al., 2015). مطالعات نشان دهنده سطح بالای اضطراب در بیماران مبتلا به سوختگی هستند(Jain et al., 2017, Mohammed and Ramprasad, 2013). این اضطراب نه تنها ناشی از زخم سوختگی است، بلکه مسائل سایکولوژیکال ناشی از سوختگی نیز باعث افزایش آن می‌شود (Ghezeljeh et al., 2017). اضطراب، پاسخ شایع افراد بعد از ترومای جسمی و عاطفی است که به میزان زیادی در مبتلایان به سوختگی گزارش شده است. در مطالعات متعددی گزارش شده که اضطراب در این مبتلایان موجب افت عملکرد جسمی، فیزیکی، عاطفی و همچنین افزایش شدت درد در آن‌ها می‌شود (Chester et al., 2018). از طرفی دیگر درد و اضطراب در بیماران سوختگی رابطه دوطرفه داشته و اضطراب منجر به تشدید درد در بیماران مبتلا به سوختگی می‌شود (Seyyed-Rasooli et al., 2016). اضطراب درد، ﺣﻮزه ﺟﺪﻳﺪی از پژوهش‌های ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ درد ﻣﺰﻣﻦ، ﺗﺮس و اضطراب اﺳﺖ. اﻏﻠﺐ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت دریافته‌اند ﻛﻪ اﺿﻄﺮاب ﺑﺮ درد تأثیرگذار اﺳﺖ و رابطه دو طرفه بین این دو مفهوم وجود دارد (GILASI et al., 2014). اضطراب درد تأثیر معنی‌داری بر تجربیات درد دارد. مهم‌ترین تأثیر اضطراب ﺑﺮ درد ﻣﺰﻣﻦ، آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ درد، ﻳﻚ ارزﻳﺎﺑﻰ از دردﺷﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ می‌آورند ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﮔﻮش ﺑﻪ زﻧﮕﻰ آن‌ها ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت دردﻧﺎك ﻳﺎ تهدیدآمیز و ﺗﺮس از ﺗﺠﺮﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت دردﻧﺎك در آﻳﻨﺪه ﺷﻮد (Mazlom et al., 2017a). ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺒـﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﻮﺧﺘﮕﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻗـﺪاﻣﺎت درﻣـﺎﻧﻰ دردﻧـﺎك را ﺗﺤﻤـﻞ ﻛﻨﻨﺪ، اﻏﻠﺐ درﺟﻪ ﺑﺎﻻﻳﻰ از اﺿﻄﺮاب ﻛﻪ ﺑﺎ اﻗﺪاﻣﺎت درﻣﺎﻧﻰ ﻣﺮﺗﺒﻂ می‌باشد ﺗﺠﺮﺑﻪ می‌کنند (harorani and Safarabadi, 2016). پیش‌بینی اﺿـﻄﺮاب درد، ﻧﮕﺮاﻧﻰ‌های ﺣﻴﻦ اﻗﺪاﻣﺎت درﻣﺎﻧﻰ را افزایش داده و از ﺗﺤﻤﻞ درد می‌کاهد. اﺿﻄﺮاب درد پیشگویی‌کننده رﻓﺘﺎرﻫـﺎى ﺣـﺎﻛﻰ از درد، ﻃﻮل ﻣﺪت ﺑﺴﺘﺮى در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن، اﺧﺘﻼل اﺳﺘﺮس ﭘﺲ از ﺳﺎﻧﺤﻪ و محدودیت‌های ﺟـﺴﻤﺎﻧﻰ اﺳـﺖ و در رﺷﺪ و ﺗﻮﺳﻌﻪ درد ﻣﺰﻣﻦ و اﺧﺘﻼﻻت اﺿـﻄﺮاﺑﻰ ﺳـﻬﻢ دارد (RAFIEI et al., 2010). اضطراب درد دارای ساز و کار رفتاری است که در آن اضطراب از ﺣﺮﻛﺖ و آﺳﻴﺐ ﺟﺴﻤﻰ ﻣﺠﺪد در اﺳﺘﻤﺮار درد ﻣﺸﺎرﻛﺖ دارد (Burns-Nader et al., 2017). ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت از ﻧﻘﺶ اﺻﻠﻰ اﺿﻄﺮاب درد در اﻳﺠﺎد ﻧﺎﺗﻮاﻧﻰ اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ درد ﺣﺎد و ﻣﺰﻣﻦ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻛﻨﺘﺮل متغیرهای زﻳﺴﺘﻰ- ﻃﺒﻰ و ﺷﺪت درد ﺣﻤﺎﻳﺖ می‌کنند (Griggs et al., 2017). ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ اﺿﻄﺮاب ﻧﺎﺷﻰ از درد درﻣﺎن ﻧﺸﻮد، ﺑـﻪ ﺷـﻜﻞ ﺗﺮس، ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ از ﺧﻮاب، اﻓﺴﺮدﮔﻰ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﻰ آﺷﻜﺎر ﺷﺪه و ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﺆﺛﺮ رواﻧﻰ و ﻋﺪم ﻫﻤﻜﺎرى ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎ درمان‌ها را ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮاﻫـﺪ داﺷـﺖ. ﺑـﺮ اﻳـﻦ اﺳـﺎس ﻣـﺪﻳﺮﻳﺖ ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ اﺿﻄﺮاب درد در ﺣﻴﻦ و ﺑﻌـﺪ از ﻣـﺪاﺧﻼت درﻣـﺎﻧﻰ اﻫﻤﻴﺖ وﻳﮋه‌اى می‌یابد (Mazlom et al., 2017a). مدیریت اضطراب نیز مستلزم بررسی و شناسایی عوامل مرتبط با آن است.

Burn is a challenge of today society that causes irreversible damages and other issues in the burn patient and the family (Harorani and Safarabadi, 2016). Burn is a painful form of trauma that mostly creates disability in patients. According to the WHO, 300 thousand individuals die every year because of burn and the consequences. In addition, more than 95% of the death cases caused by burn happen in countries with low-average income (WHO, 2008). Every year, 725 thousand accidents happen in Iran that cause burn in the victims. Given the available statistics, the mortality rate in hospitalized burn patients is higher in Iran compared to the developed countries (Aghakhani et al., 2015). Studies have shown a high level of anxiety in burn patients (Jain et al., 2017, Mohammed and Ramprasad, 2013). Such anxiety is not only due to burn wound but it is also due to psychological issues caused by the burn (Ghezljeh et al., 2017). Anxiety is a common response after physical and emotional trauma and its highly prevalent in burn patients. Several studies have reported that anxiety in patients attenuates physical and emotional performance and increases the severity of pain as well (Chester et al., 2018). On the other hand, pain and anxiety in burn patients have a reciprocal relationship so that anxiety intensifies pain in burn patients and vice versa (Seyyed-Rasooli et al., 2016). Pain anxiety is a new field of chronic pain, fear, and anxiety studies. The majority of studies have shown that anxiety affects pain and there is a mutual relationship between these two concepts (Gilasi et al., 2014). Pain anxiety has significant effects on pain experiences. The most important effect of anxiety on chronic pain is that patients may develop a specific assessment of pain that makes them alert about the painful or threatening emotions and fear of painful emotions in future (Mazlom et al., 2017a). Burn patients have to undergo painful therapeutic measures that create a high level of anxiety experienced by therapeutic measures (Harorani and Safarabadi, 2016). Expecting pain anxiety increases the patient’s concerns during therapeutic care and attenuates the ability to sustain pain. Pain anxiety is a predictor of behaviors that signal pain and increase hospitalization term and post-trauma stress anxiety. Physical limitations have a role in development and expansion of chronic pains and anxiety disorder (Rafiei et al., 2010). Pain anxiety has a behavioral mechanism in which anxiety about movement and experiencing physical damage plays a role in continuity of pain (Burns-Nader et al., 2017). Studies have supported the major role of pain anxiety in creating disability in individuals with chronic and acute pain even when biological-medical variable and pain severity are controlled (Griggs et al., 2017). If treatment pain anxiety is not controlled, it leads to fear, insomnia, depression, evident disabilities, inefficient mental coping, and uncooperative attitudes in the patient. Therefore, it is important to implement efficient intervention about pain anxiety during and after therapeutic measures (Mazlom et al., 2017a). Anxiety management requires examining and determining the factors .